İnsanın ruhunda oluşan ve üzüntülerin çığ gibi büyüyerek,hissedlenlerin ereklerine kavuşmama özlemidir.Yalnızlık Tanrı'ya mahsustur İnsan düşünebilen ve düşündüklerini hayata geçirmesini bilen bir varlıktır.Tüm canlılarda yalnızlık bir yıkıntıdır.Bitkiler bile dölenmesi kendi başlarına yapamayacağına göre,varlıkların yalnızlıkları kendi benliğinde oluşan bir ıstarptan başa bir şey değildir.
Yalnızlık veya yalnız kalma bir insanın boşluk duygusuyla karışık kendini dünyadan kopmuş hissetme duygusudur. Yalnızlık arkadaş eksikliğinden veya başkalarıyla birlikte olma arzusundan daha da öteye giden bir duygudur. Yalnızlık çeken insan kendisini toplumdan kopmuş hisseder. Başka insanlarla anlamlı bir iletişime girmekte zorluk çeker. Yalnızlık çeken insan içinde bir boşluk veya kopukluk hisleriyle doludur.
Yalnızlık duygusu sıradan bir yalnız olma halinden değişiktir. Bazen insanlar bilinçli olarak tek başına kalmayı tercih ederler ve yalnız olmaktan zevk alırlar. Bu yalnızlık duygusundan farklı bir durumdur. Yalnızlık duygusu istek dışı bir yalnız kalma durumundan dolayı ortaya çıkar. Yalnızlık duyan insan terkedilme, dışlanma, depresyon, güvensizlik, umutsuzluk, anlamsızlık, değersizlik ve kızgınlık duygularıyla doludur. Kendisinin hiç kimsenin sevgisine değer olmadığını düşünür, o yüzden de sosyal yaşamında zorluk çeker. Bu durum yalnızlık duyan insanın diğer insanlarla sağlıklı sosyal ilişkiler kurmasına sekte vurabilir.

Yazınıza bir katkım olsun yetisiyle bunları yazdım sevgili can dostum...Sevgi ve selamlarımla...