"Bazen yolum ucu açık, anlatılabilir bir hikâyeye düşsün istiyorum."

Seni kendime bile anlatamıyorum. Bu çok zor. Bir zamanlar eksiltilmiş olanı yüceltmek, inkar edileni kabul etmek, unutulması gerekeni hissetmek...

Aslında hiç gerek yok. Nasıl söylediysem öyle kalabilir. Nasıl inkar ettiysem, öylece unutulabilir. Nasıl isim koymadıysam eskide, öyle eskiyebilir. Anı olarak kalabilir. Belki sadece böyle kalmalı...

Yalnızlaştırılmış bir tarihin en huzursuz zamanlarındayız.
Sen ve ben...
Bugün olmamışsak birlikte, yarını bizsiz sayabiliriz. Dün beraberdik ve biz kıymetini anlamadık. Belki birbirimizin kıymetini geçmiş olan günle eşdeğer bir zamanda öğrenebiliriz. Belki öğrenemeyiz. Hepsi bu değil...

Gitmiş, dönmemiş, dönmeyecek olan kelimeler var. Yitirdik.
"Seni seviyorum" cümlesini, biz, söylemeyi hiç beceremezdik. Hissettiriyorum sanardım ve ben hissettirdim sayardım. Umardım ki, kalpleri birbirine bağlayacak kopmaz bir ip var. Kelime kalıplarının, alışıldık cümlelerin bir önemi yok. Hatta aksini söylesem ben, sen yine anlamalısın...

Anlamalıydın!

Seni sevmiyorum diyebilirdim. Sen, kokunu iflah edilemez bir tutkuyla kalbime sapladığımı, ben söylemiyor olsam da unutmamalıydın.

Bazen olması gereken olmasını istediğimiz şey olmayabiliyor. Yanımda olmanı istemiyorum.

"Senin; benimle olman gerekiyor..."

Hatırlarsın, belki hiç unutmamışsındır. Belki çoktan bükülmüştür boynu ceket cebinde duran, katlanamamış o boş kağıdın. Belki neler neler anlatmışızdır kalemsiz. Mürekkep hiç dokunmamıştır da üzerine, bir damla söz yazılı duruveriyordur her satırında...

Sureti tarifsizdir belki. Aslı bile itiraf edilemez.

Belki bana hediye edeceğin acılı bir gülümseyiş sinemde asılı kalacaktır. Hiç kimse bana, yüreğime öylece gelmemiştir belki ve benden uzağa düştüğün her bir sözcük kendi harflerini kırıp atacaktır bir zaman sonra.

Sessizliğe mahkum edecektir, cezalandıracaktır seni.

Senin beni sensizlikle sınayıp, sızıyla mükafatlandırdığın gibi...

Söylüyorum işte!
Bazen yolum ucu açık, anlatılabilir bir hikâyeye düşsün, anılarım sana dönüşsün istiyorum.

Seni seninle anlatmayı beceremedim.
Kalemim sensizlikle mühürlü!

Asena Gülsüm Güneş