Bazen değişik bir duygu kaplar içimi.

Ürperirim.

Hatta, üşür, korunmak isterim rüzgardan

Bir ağaç dalı sallansa, fırtına koptu korkusuyla nefes nefese kalırım.

Kaçacak bir yer, soluk alacak bir hava kabarcığı beklerim.

Balıklara özenirim o zaman.

Keşke, solungaçlarım olsa diye düşlerim, düşler kurduğum, mavimsi, pempe hayallerimde.

Balta girmemiş ormanlarda yaşayan, maymunlara özenirim, nasılda özgürdürler.

Yâ da, bir kobra yılanı.

Nasılda kıvrana kıvrana gelip, şöyle başını kaldırır yukarı, üçgen bakışlarıyla hipnoz etmek ister karşısındaki canlıyı.

Gün gelir bir ceylan edasıyla yürümek isterim, kahverengiye bürünmüş, yollarda, benden önce giden iki izi takip ederek.

Sıkıldığım zamanlarda gözlerimi kapadığımda kendimi uzay boşluğunda hissederim.

Tıpkı, şimdiki gibi.

Bazen penguen misali yaşamak isterim, kabilelerle birlikte.

Kuala olmak istediğim günlerde olur. Ama yalnızlığı sevmem.

Kendimi bir kutup ayısının yerine koyduğum da oluyor. Acaba nasıl üşümeden yaşardım, kutuplarda diye düşler kurarım.

Kelebek olmayı da yeğlediğim günler olmuyor değil. Kozadan çıkarken çektiği acıya inat, bir günlük ömrünün olduğunu bile bile, nasıl katlanabilirim diye bu acıyı tatmak isterim.

Şahin olup, bakışlarımdan insanları korkutmak, kartal olup leş peşinde koşmak, yarasa olup,, karanlıkların adamı olmaktansa, ‘Saka’ kuşu olmayı yeğlerim.

Koysunlar bir kafese. Ne önemi var.

İster su versinler, ister darı.

Aç bıraksalar da ne yapabilirim ki.

Ötmekten başka neyim var.

Leylek olmak istemem, göç yolları yorar beni.

Yaban kazları, ‘V’ şeklinde uçar, ben hiç hizaya gelmeyi beceremedim.

Karınca olup, ‘La havle’ mi çeksem, Hac yolunda ölümü beklesem.

Hiç papağan olmak istemem, ne o öyle süslü püslü tüyler.

Bir Beyaz Balina olmayı düşlesem mi acaba.

Hani, şöyle özgürce, okyanusları dolaşsam.

O da mı olmadı. Uskumru olmayı da yeğlerdim, Akdeniz’in sıcak sularında.

Ama çupra olmam. Vallahi kızarmaktan korkarım.

Hamsi, kendi vatanımın canlısı, mısır ekmeğiyle kavururlar diye vazgeçtim.

Tavşanlık bana göre değil, korkak yaşamak mizacıma uymaz.

At asil bir dost, ben o kadar asil olamam.

Katır olabilirim, iyi yük taşırım.

Deve olup eşek arkasından gitmektense, Öküz olup çifte koşulmak daha güzel değil mi?

Muhabbet kuşu mu olsam, herkes omzunda taşır mı dersin beni.

Bence taşımaz kimse.

O halde, kanarya olmalıyım.

Yok be, altın kafese koysalar ne olur.

Vatanımda olamadıktan sonra.

Yahu iki saattir ne olabileceğimi bulamadım.

Unuttuklarım vardır muhakkak.

Kızmasınlar bana.

Ben hiçbiri olamadım.

Ben bende değilim ki, dedim ya,

Bazen değişik bir duygu kaplar içimi.

Kim olduğumu unuttuğum anlarda, kaçmak gitmek isterim bir yerlere.

Kent ışıkları doldurur içimi.

Üşürüm, sığınırım, bir sokak lambasının altına.

Sırtımı direğe dayar.

Yaşadıklarımı geçiririm bir bir gözlerimin önünden.

Hayıflanırım, kızarım. Küserim.

Küserim de kendi kendime.

Çıkamam bir türlü dipsiz kuyulardan.

Işık ararım, beni ısıtsın diye.

Bir ışık, bir kent ışığı…