Hayat işte nerde nasıl hamle yapacağını bilmiyoruz. Mutluluk için adım atıyor sıkıntılar içinde boğuluyoruz.
Zaman işte nasıl yaralarını saracağı belli olmuyor ya da söyle diyeyim ne zaman kabuk bağlamış yaralarını kanatacağı belli olmuyor. İnsansın sende yarınından habersiz mutluluk planları yapıyorsun. Öylesine ala veresiye yaşıyoruz işte. Her şeyden habersiz hayal kuruyoruz mutluluk üzerine galiba kurarken de eksik bir şeyler yapıyoruz. Çünkü daha kurarken yıkılıyor bazı hayallerimiz. Hayallerle beraber bizde yıkılıyoruz sessizce. Ama her şeye inat maskemizi düşürmüyoruz yüzümüzden herkese inat gülüyoruz, gülümsüyoruz. Gülmek ve gülümsemek zorundayız çünkü hayatımızda ki insanlar bizi güçlü görmek zorunda güçlü gözükmek zorundayız açık vermeden yaşamayı başarmalıyız. Güçsüz olduğumuzu bir biz bir de gözümüzün içine yürekten bakan eşimiz ve dostumuz dediğimiz insan görmeli.
Bizi yargılamadan bizi gizlice ayakta tutmalı. Hani iyiyim dediğimizde gözümüzün içine bakıp iyi değilsin deyip bizi iyileştirmeye çalışmalı. Buna ihtiyacımız var biz kendi kendimiz iyileştiremiyoruz. Şu hayat denen kavramı yaşarken aslında en çok eşimizin iyileştirmesine ihtiyacımız var. Bizi ondan başkası anlamaz elimizi sımsıkı tutamaz. Eşim diğer yarım canımın diğer parçası beni ondan başka kimse ayakta tutamaz onu da benden başka. Biz hep el ele olacağız. Her şeyi her sıkıntıyı birlikte aşacağız. Beraber gülüp beraber ağlayacağız hep güçlü olacağız. Belki en çok birbirimizi yaralayacağız ama sarmasını da bileceğiz. Aslında mutluluk hep yanı başımızda olacak. Sıkıntılar biraz önünü kapatacak ulaşmamızı engelleyecek ama o hep bizimle olacak. Biz görmesek de gerçek mutluluğun göz göze geldiğimiz an olduğunu mutluluk hep yanı başımızda olacak.
Biz mutluluğa adım attık. Mutluluk bizi hak ettiğimiz gibi karşılayacak biz her göz göze geldiğimizde onun sayesinde daha çok bağlanacağız. Ve el ele her şeyin üstesinden geleceğiz. Bunu biliyorum ve görüyorum. Ömrüm Seni Çok Seviyorum.


İlknur Üçtaş
02/11/2012
11:14