Bazen hayat planlamadığımız gibi gitmez. Yeni insanlar çıkarır karşımıza.. güvenmek istersin güvenirsin de, elinde değildir bağlanıverirsin birden. Nerden bileceksin seni ..
Üzülürsün, duygusalsan ağlarsın da. Benim gibi. Ama belli etmeden , belli edersen seninde ondan farkın kalmaz. Güçlü olmaya çalışırsın, çevrene gülücükler dağıtırsın. Mutluyum dersin.
Kimse bilemez neler yaşadığını. Sadece ölmüş dedem biliyor. Her gece geliyor yanıma.
Neler yaşıyorsun nasıl katlanıyorsun diyor ? üzülme dede bana bir şey olmaz unuttun mu beni.
Diyorum üzülüyor yinede. Her gece gelir beni dinler . rüzgarlarıda getirir yanında. O gelince serinler her yer.. hatta yağmur bile yağar bazı geceler…
Geliyor dedem. Okşuyor saçlarımı. İyiyim dedecim diyorum ve yine benden su istiyor.
Su getiriyorum, anlat diyor. Neyi diyorum onu neden çok sevdiğini diyor?
Anlat evlat dinliyorum diyor. Anlatıyorum derdimi dedeme. Beni tek anlayan adama..
Ben gidiyorum ona diyor. Nereye kime diyorum ? o da beni çağırdı diyor.
Gerçekten ona mı gidiyorsun diyorum evet her gece diyor. Dedem ona gitdiğinde de rüzgar doluyormuş odasına dedem öyle söylüyor. Seni anlatıyor bana evlat diyor seni..
Ve gidiyor. Beni de götür diyorum daha erken elbet geleceksin , elbet kavuşacaksın ona diyor.
Son sözünü hiç unutmam: - üzülme evlat oda seni bekliyor.
FİRDEVS ÇAKIR