-Gidiyorum ben
-Nereye?
-Bilmiyorum ;ama gitmeliyim
-Neden gidiyorsun?

Hep son sorulara cevap ararız gitmeden önce ve ardından son kez bakarız bize gitme diyen gözlere .Bazen anlarız , anlatmak isteriz; ne yapsak ne etsek boştur.Ve tüm imkanları kullansak geri dönüşü yoktur bu çıkmaz sokakların.Kararlar verilir ,düşülür yollara bir emek, bir ekmek uğruna ve kazanmak için yarını bugünden .Kapıdan çıkılır dur ,gitme diyen sözlere aldırış etmeden.Düşünmeyiz ki bir kez olsun ve dinlemeyiz ki ;görmezden geliriz tüm dur diyenleri
Gecenin bir vakti yollara düşeriz.Bileti kesilmiştir ayrılığın ve edilmiştir veda anaya ,babaya ardından bir de sevdaya.Hazırdır artık ve gelmiştir ayrılığın vakti .Kapıdan son kez el sallanır ananın, babanın eli öpüldükten sonra.Masum gözlerinden yaşlar akar sevgilinin.Dur, gitme der sanki yüreğinin derinliklerinden bir ses; ama dile gelemez ,haykıramaz ki
Basamakları zor çıkılır ayrılığın ve ardından kapıları kapanır gecenin karanlığında .Gözler parlar ama yüzler görünmez ve gittikçe de kaybolur ,yok olur hüznün fısıltısında.Uzaklar insanı koynuna alır ve büyütmek ister yokluğun her anında.Hikayeler anlatır ona unutsun her şeyi ve hatırlamasın diye geçmişi.Gözleri kapanır şehrin uzağında ve ayrılığa engel olamaz göz yaşları . Dur, gitme diyecek birileri yoktur artık .Bir başınadır ve tek başınadır pişman da olsa , hüsran da olsa…
İnsan nasıl çıkarsa ayrılığın basamaklarını ve öyle de inecektir o basamaklardan isyan ettiği ilk durakta.Bekleyecektir sesinin duyulmasını ardından bir elin uzatılmasını …!