Yaşlı adam ,güçlükle yürüyordu yolda,bastonundan destek alarak.Biraz dinlenmek için neler vermezdi kimbilir !Oh şükür dedi, yakınında bir bank görmüştü; oturmak için. Banka kadar yürüdü bir gayretle…Yavaşça oturdu, ooh çekerek. Şöyle bir gözlerini kapattı, ne kadarda yoruldum şu kadarcık yolda diye düşündü. Ah bir de şu ağrılarım olmasa yaşlılık işte diye hayıflandı kendi kendine..Oysa yıllar öncesinde gençken ne kadar dinamik, ne kadar güçlü olduğunu düşündü kendi kendine …Tekrar gözlerini yumdu. Eski günlerini düşünmeye başladı. Çok yoğun , çok hareketli günlerdi o günler…Sabah erken, işe koşturma telaşı,işte yükselme, terfi etme heyecanı, çocukların gelişme çağlarındaki sorunlar ve onlara ayak uydurma çabası, hanımı memnun etme , isteklerini karşılama uğraşları,daha bir çok hayat mücadelesi…Yaşlı adam, birden gerçeği fark etti, gençken o kadar çok koşturmuştu ki, anlayamamıştı yılların nasıl geçtiğini…Gençken yorulmak nedir bilmediğini ama o yılların yorgunluğunu şimdi bedeninde hissettiğini düşündü. Aslında dinleniyordu artık, koşturma yok, sorumluluk yok, sadece kendinle ,sağlığıyla ilgiliydi. Hepsi buydu.Birden yüreğinde bir rahatlık duydu.O zamanında çok koşturmuş ,ailesi için gerekenleri sağlamış, onlar için hep uğraşmıştı.

Acısıyla tatlısıyla bir ömür geçiyordu.Şimdi ailesi onun için uğraşıyordu. Yakınları onu memnun etme çabasındaydı. Gülümsedi, aslında mutluydu. Geçmişte yaptığı uğraşların meyvelerini görüyordu. Gülümsemeye devam ederek yaşlılık güzelmiş , değerini bilmek gerek dedi. Birden ağrılarını hissetmediğini düşündü.

Sanki yıllar öncesindeki o genç adamdı. O sırada köşede bulunan dondurmacıya takıldı gözü. Bastonundan güç alarak, ayağa kalktı. Biraz daha dikleşerek,bir o kadar da gayretle ,dondurmacının yanına geldi. Oğlum bana bir dondurma ver dedi. Dondurmacı, nasıl olsun amca dedi . Yaşlı adam ,gülümseyerek; Tatlılı , acılı Hayat Dondurması olsun * dedi. .....Canan Sanlı.. 3.10.2007 Karşıyaka…