Sen Çalış Ben Yiyeyim


"Ben tok olayım, başkası açlıktan ölse, bana ne."
"Sen çalış, ben yiyeyim." Sözler; Sait Nursi
Bediüzzaman tüm ihtilallerin ve toplumsal kargaşanın, ahlaksızlığın başkalarının sırtından haksız kazanç, cukka sağlamak yüzünden olduğuna işaret etmiş!

Sosyal hayatta yardımlaşma ve sosyal paylaşım olmayan toplumlarda tok olan insanlar diğerlerini umursamadan cukka peşinde koşunca ne olur? Sömürülen ve altta kalanların zaman içinde sabrı ve tahammülü azalır; otoriteye baş kaldırma isteği gelişir, toplumsal kavga ve ihtilale açık hale gelir. Dışardan bunu izleyenler de ihtilalcilere ve kavgacılara yardım sağlayarak iç savaşı başlatır!

"Sen çalış, ben yiyeyim" bunu da toplumsal kaynakları bir şekilde yönetimi ele geçiren grup ya da perde arkasından egemenliğini sürdürebilenlerin eline geçmesi; toplumda hizipleşme ve yandaşlaşmanın yolunu açıyor. Çalışmadan yeme arzusunun bir şekilde meşrulaştırılması gerekiyor! Bu da ideolojik veya dinsel bazen ırksal söylemlerle yapılıyor! "Bizden olanlar bu tarafa" mantığı ile "Bizden olanlara yeme" serbest mantığı... Sürdürülebilir mi? Sürdürülemediği "Arap baharı" ile gözlemlendi. İçerde ezilenlerin, toplumsal kaynaklardan yeterince pay alamayanların dışardan yardım alarak iç savaş çıkarması bunun sürdürülebilir olmadığına delildir. Yiyen, yediğiyle ebedi kalmıyor...

Son tahlilde; toplumsal barış ifade özgürlüğünden başlar ve adil gelir dağılımıyla devam eder. Toplumsal kaynakları bir şekilde ele geçirmiş olanların çok dikkatli, adaletli dağıtım yapması gerekir; yoksa toplumda birikim oluşur ve tahterevallinin iki ucundakiler gibi dönüşümlü olarak yükselip alçalmalarla toplumda rövanşist bir enerji hüküm sürer. Tahterevallinin aşağı ucunda olanlara dış yardım sağlayanlarca iç savaş çıkarıp muhtemel bir işgal olmaz ise...

Toplumsal adalet ve huzurun devamına katkıda bulunmak amacıyla yazdım, hayırlı olsun.


Ahmet Bektaş