Kocaman bir boşluğa uçar gibiyim. Tutun beni!. Nasıl yaparsanız yapın, ama düşüyorum!. Sevginizle, dostluğunuzla tutun!. Şu yaşamımdan geçenler ve de akan yıllar, gençliğim, sevdiklerim, nefret ettiklerim ellerinizi uzatın. Umutlarım, hayallerim, ideallerim, uğruna ölmeyi düşündüklerim verin bana yaşanmamış yılları.

Gidiyorum bakın bu yaşamdan. Diyeceksiniz ki, kim kalmış burada ki sen kalasın? Haklısınız ama ben, içim boş yaşadım, dolduramadım sevgiyle ya da çok geç kaldım. İçim boş yaşadım dememe bakmayın, yine insanlara karşı duyarlı olmaya çalıştım. Kayıtsız kalmadım zayıflara, aman diyenlere. Ezilmişlere, güçsüzlere sırtımı çevirmedim. Çünkü ben kendimi buldum her birinde. Onlar gibi öksüzdüm, yoksuldum, güçlüydüm ve gönül zenginiydim. Boşluğum güvensizlikti, sevgisizlikti. Samanlıkta iğne aramak gibi dürüstlük, sıcaklık ve de şefkat idi.

En güzel yıllarımı bin bir telaş içinde geçirdim. Yok, efendim evim olmalı, yok şöyle yaşamalıyım gibi otokontroller koydum. Ha, hırslarım kat, yat ve de olmaz mülkler için değildi. Başımızı örtecek bir çatı, bir yuva idi. Neden biliyor musunuz? İlk üç temel gereksinimden biriydi. Beslenme barınma ve de korunmaydı. Yani aman aman istekler değildi taleplerim, yıllarımı verdiğim çabalar. Ne oldu şimdi, elimden bir hayat kaydı, aktı hiç farkına varmaksızın. Neden şimdi bunların hesabını yapar oldum biliyor musunuz? Artık zamanı tutamaz olacak zamanları yaşıyorum da ondan. Ömrümün bir vakitlerinde geçmeyen günlerin, ayların ve de yılların hızına yetişemez oldum.

Hayat sürprizleriyle birlikte yaşanıyor. Bizim ülkemizde mutlu, huzurlu ve de sağlıklı yaşamak biraz tesadüf gibi. Bu tesadüfler bizleri bulabilir de, bulmaya bilirde, tamamen bir tesadüf. İşte o an gelmeden tutun beni umutlarım. Dost gülücüklü riyakârlardan vefasız dostluklardan sıdkımı sıyırmak istiyorum, koruyun beni sevdiklerim. Geri kalan yaşamımı eğer mümkünse insan gibi insanlarla birlikte geçirmek istiyorum, ne olur yalnız bırakmayın beni. Sevebildiysem karşımdakini insana verdiğim değerdendir. Değersizlerden uzak tutun beni.

Biliyorum bunları yapabilirim. Sizler bana güç vereceksiniz, umut vereceksiniz, dokunun bana sevginizle. Yaşamda saldığımız dal budak ve de köklerimiz, inançlarımız, içimizde olun, ışığınızla yol gösterin. İnandıklarım, insanlığa dair taşıdığım yüce ve de sarsılmaz sevgim yanımda olun ki zayıflığa düşmeyeyim. İnsan kardeşlerimden umudumu, güvenimi ve de sevgimi bitirmeden gideyim bu yaşamdan. Ben zamanı tutamıyorum, sizler beni tutun ne olur!...