bugün bayramın üçüncü günü



ölüm bekçiliğine çıkmış eli yüreklerindeki insanlara bayramın güzellikleriyle selam çakmak isteriz belki.acaba güvercinlerin kanat köklerine iliştirdiğimiz selam dolu mektupları görebilecek güçleri varmıdır gözlerindeki nurların.biraz oradan biraz buradan kopardığımız anne ağıtlarına ,sızılarına hassasiyet duygusuyla yanaşabilirmiyiz tümden,onlar gibi yüreklerimizi avuçlarımızın bir çarığına,köşesine yakıştırabilirmiyiz insanlığı.



kalesi zaptedilmiş bir demokrasi insanlığa ne kadar hüküm sürebilir ve çarmağa gerilmiş düşünceleri acaba kim ve ne kadar uğraş sonu değiştirmek istemiştir? hangi olgu düşünce insandan önemli ve hangi beden bayramı şekersiz geçirmek istemiştir sizce?



insanlığı çıkarına gömen kişilerin mütemadiyen bir yenilgi içerisinde olduğu gerçeği vardır.buradan yola çıkarak barakaların altında ölüm yağmurunu izleyen kişilere insanların ruhunda ıslanmak güzel bir duygu değildir derim.bayram şekerlerin,gülüşlerin tadıyla güzeldir.insanlık yok olmasın insanlar ölmesin.