Sanırım bitiyor Kar ’ ım. Senin aylar öncesinden bitirdiğin şey sanırım benim içimde de bitiyor artık. Annem kendisine alacağı gelinden söz edip duruyor, yok şöyle olacak yok böyle olacak diye.. Dalıp gidiyorum o anlatırken ve bana diyor ki ; anlattığım kızı mı düşünüyorsun ? Ben seni düşünüyordum Kar. Direk aklıma yanan bir şömine geliyor, böyle sıcağını yüzümüze vuran bir şömine sonra içimizi ısıtmakta ki şömineye yarenlik eden birer bardak açık çay geliyor aklıma.. Hatta ve hatta hissediyorum damağımda o fazladan şeker attığın çayımın şiresini. Ben vallahi çok sevdim seni, billahi çok sevdim, sen de biliyorsun bunu inkâr edemezsin. Ama istediğimiz gibi gitmedi, Kar. Ne sen benim fikriyatıma eş oldun ne ben senin aklındaki profile fotoğraf.. Ne sen zemherime Şems oldun ne ben ağustos sıcağına Berf.. Eksik kaldık, çoğu zaman eksitildik.. Yalan ettiler bizi, Kar.. Yalan ettiler...