Bir damla mutluluk için neleri göze almadık ki..Neleri sıkıştırmadık ki gönlümüzün o yırtık cebine.Nelerden vazgeçmedik..Unutulmaz olanlar nasıl da unutuldu.Umutsuzlukların yerine neleri koymadık ki.Bazen bir hasret türküsünde,bazen bir özlem kürsüsünde neleri hatırlayıp da akmadı iki damla gözyaşımız..
Sevgilerden vazgeçtik sonu olmayacaklardan,
kırmızı kırmızı güller diktik kalbimize hiç solmayacaklardan.
Kıvrıldık bir vakit fakat kırılmadık ve ömür boyu kırılmamak,kırılamamak için dualar ettik.Bazense sitemler,ne beddualar ne ahlar...Bazen bir dost sıcaklığıyla,bir abi yardımıyla,bir baba şefkatiyle tutunduk hayata.Tutundukça bağlandık ve bağlandıkça kopamadık.Bir zamanların acı veren mutluluklarının yüreğimize haykırdığı karmaşıklıklar yüzünden kendimize kördüğümlenişimizi nasıl da çözdük..Mutluluk için koştuk hep.Onu aradık.Bazen bulamadık ama hep peşinden koştuk.