I

Cuma gecesini cumartesiye bağlayan suskun bir kent ağlamasıydı bu. Bomba yağar gibi ışıklar yağıyor kentin eteklerine. Suskunluğu bozan köpek havlamaları bir yana dursun tek düze geçen arabaların sesleri çığlığa bürünüyor.

Tenhaydı sokaklar, belediye otobüsleri dinlenirken taksimetreler bir kavganın içinde cebelleşip geceyi sabaha bağlıyordu. Bağlıyordu lâkin, içimde ölen suskunluğun sancısı karşımda duran gecekonduların çığlığını afili villalara peşkeş çekiyordu.

Biraz ayaz vursa da yüzüme, ay ışığının yansımaları içimde ölü çocuklar ısıtıyordu. Pencereye sokulup yansımalarımı izlediğimde, kırgınlığımın o tuhaf rutubetli tadı, avuçlarımda sabahlayacağını müjdeleyip duruyordu. Biraz tebessüm soksam da kirpiklerimin arasına gece perdesini indirip duruyordu şakaklarıma. Suskunluğuma az biraz hürriyet iliştiriyordum.

...



Bir yanda kenar mahalle delikanlılarının seslerini toplarken gece, bir bir sönen ışıkların perde arkalarında kızlar ölüyor. Yeni yetme göğüslerini avuçlarına saklayan kızlar. O kızlar ki gecenin hırsızları. Ve o kahkahalar bastırıyordu kırgınlıklarımı.

Bir aşkı gömdüğümü düşündüğüm gibi sigarayı da bırakmayı düşünürken, elim bir dal sigaraya tutunuyor ve kent alabildiğince yangınlarla boğuşuyordu.



Küllerini savurdukça yeniden tutuşuyor içim,

İçim ki avuçlarıma hapsettiğim yeni bir yangının başlangıcı,

Soluk aldıkça yaşlanıyorum.



…


II

Yirmi altı yıla sığan cesetler biriktiriyordum kardeşimin ergenlik defterlerine. Karanlık içime dolup yalnızlığa peşkeş çekiyordu içimi. Cesetlerimin başkahramanı olan ben, tabutumun sırtını sıvazlıyordum. Annem biliyordu içten içe acılar büyüttüğümü. Seslenmezdi. Bilirdi geceleri küçük lâ suskunluklarımın sabaha sağır veletler doğuracağını.

Soğuk mermer taşlarına bastırdığım izmaritin kaygısını büyütüyordum. Serin bir kent ağlıyordu içim. İçimde alabildiğince pişmanlık, her evin penceresine ağıtlar kusuyordum.



Gerdanı ayrık kentin üstüne yıldızlar düşüp viran vaatlerde bulunuyordu. Sonra birde köprünün ayaklarına gölgen düşüyordu.



Sanki gölgen savaştan galibiyetle ayrılan yüzün,

O yüz için umutlar büyütürken,

Lâl oldu içim…

Ben lâ dedim gidişinin ayak izlerine,

Ki ayak izlerini bile silmişti gece.

Kırgınlıklarımla iç içeyken,

Bir sigara daha bağışladım aziz dudaklarımın arasına,

Beş para etmez umudu yerle bir edip,

Kentin üstüne ışıklar bağışlıyordum.



Uyandığımda içimi kemiren, avuçlarımı terleten o budala umutsuzlukla yıkayacaktım yüzümü. Rutubet kokulu havlularda kalacaktı düş bozumu sayıklamalarım.


...

III

Sabah bile küskün bir gece bağışlayacaktı bana. Gece yarısı sayıklamalarıyla, havlayan köpeklerin kan kokan dişleriyle uysallaşacaktı içim.

İhaneti besleyecektim sıcaklığı otuz dereceyi bulan yastığımın kokusunda. Bir bebek ağlamasıyla uyuyacağımı söylemişti Tanrı. Lâkin, kanatlarıma oturmuştu mutsuzluk, yanıp sönen ışıkların, sivrisinek ısırıklarının altında yaşlanacağımı söylemeyi unutmuştu.



Büyüdüğümde olmayacaktın yanımda ve hiç bilmeyecektin içimi kanatan ayrılıkların bir dal sigarayla seviştiğini.



Sen kentin ışıklarında vurulduğunda,

Deli bir rüzgâr kucaklayacak içimi,

Bolca elâ getireceksin bana.

Avuçlarında yasemin kokulu lâ çığlıkları,

Öperken dudağımdan,

şecerene dualar okutacaktım.



Ve sen ölecektin…



Uyumak istememiştim bilmelisin. Kanadıma sokulmuş duaların yalın ayak koşuşurken bahçeme, kente bombalar yağacaktı…



Yeni bir dil

Yeni bir din kaygısı gütmeden unutmayı öğrenecektim.



Siren seslerinin sabahında yeni bir gece kucaklayacaktı içim.



…

Yeni bir gecenin kucaklamasını beklerken, içim uykusuzluğun şakağından vurup yeni günler kiralıyor.
Birini söndürüp diğerini yaktığım sigaranın ciğerlerime bıraktığı o tatlı telaş, o iç gıcıklayıcı sancı sonu gelmeyen telaşlar bırakıyor.

Sağ kolumun sancısını bir kenara itip, şehrin o itici yüzüyle hesaplaşıyorum.
İki dudağımın arasına sıkışmış, o becerilmiş yalanların içinde bocalıyor sabah. Günaydın derken geceye gebe kalan, yarım yamalak gülüşleri kucaklıyor olacağım.
Ve bir kez daha lânet edeceğim o içime dert olan, bilmem kaçıncı pişmanlıkların yüzüne.



Ağustos / 2010