Yaşama Sevincim
Ruhum bahara kavuşmuşken yaşadığım şu günler, gönlümün ufkuna ulaşması demek… Ne hazin yolculuk, ömür tükeniyor derken ne büyük kavuşma. Senden öncesi ve senden sonrası; meğer ne de çok susamışım yaşamaya… Mutluluk, bana ulaşılmaz bir meyve gibiydi. Tıpkı o memnu meyve gibi. Ama anladım ki sensin o binlerce mutluluk çabalarımın sonucu… Sensin ummanları sığdırdığım o iki damla gözyaşım. Ve yine sensin geleceğe gerçekten umutla baktığım… Tükendim dediğim yerde tuttun ellerimden, kaldırdın beni tekrar, o yaşam döngüsüne. Bilirsin cennet verilmişti Hz. Âdem’e (as), ve sadece bir şey yasaklanmıştı; o memnu meyve. Sanki Rabbim bana da dünyalık her şeyi bahşetmiş (ediyorken) sadece mutluluğu yasaklamıştı, sadece onu vermiyordu. Kalpleri evirip çeviren Allah kaderime seninle yeni bir yön verdi… Sen Rabbim’in en büyük nimetisin, sen benim artık memnu değil mutluluğa helalimsin. Ağlamayı unutan gönlüme öyle bir rahmet yağdırdın ki gönlüm şimdiden koca bir vahaya kalboldu… Bütün karanlığım dağıldı, gönlüm sana ayan, kalbim sana beyan ve ruhum sana meftun. Sen benim her şeyimsin, gözümün nuru, başımın dik duruşusun…

Kalemim seni anlatamamaktan hüzünlü, seni hakkıyla anlatamamaktan… Korkarım senin o gözlerine bir daha bakamamaktan… Ayrılığın tarifini yapan onca şaire tek bir sözüm var: ‘Buyurun gelin cenneti görün ve sonra çıkın gidin gerisin geriye…’ gönlümün cenneti, iyi ki varsın. Ben seninle yaşamak, yaşlanmak istiyorum. Ne olur bugünkü gibi hep benim ol. Ne olur beni o gözlerinden biran olsun mahrum etme…

Ey yaşama sevincim! Farkında mısın gözlerine şimdiden esir olduğumun… Ne olur beni azad etme o güzel gözlerinden… Razıyım ebediyete kadar sana esir olmaya… Seninle kalmaya… Seninle yaşamaya… Razıyım bir gün tekrar seninle toprak olmaya…


Enes Başak
enesbasak.wordpress.com/