YILANI ÖLDÜRSELER
Yaşar Kemal’in bir uzun öyküsü (romanı) vardır.Adı:”Yılanı Öldürseler”.Koca Reis, bu uzun öyküsünde töreyi,toplumsal baskı sonucu işlenen cinayeti,sönen ocakları,acıyı,yaşanan trajediyi şiirsel bir dille anlatır.Dokuz yaşındaki Hasan’ın baskılar sonucu anasını öldürmesi,anasıyla birlikte kendinin de yaşayan bir ölü oluşu...Bu nasıl bir trajedidir Tanrım? Üstad bu trajediyi öyle bir öyküleştirmiş ki şiir tadında...
Uzun öykünün adı “yılan” törenin simgesi.Töre diye dayatılanların sembolü.Yılanın öldürülmesi bu gibi yanlış dayatmaların bırakılması,bunlara bir son verilmesi temennisidir.Heyhat!..Neler oluyor hayatta?..Töre cinayetleri yine var.Berdeller merdeler...
Kısacık bir yılan öyküsüne hazır mısınız şimdi? Yok...Yok...”Yılan hikayesi” değil...Hani bir deyim vardır ya uzayıp giden,bir türlü çözümlenemeyen sorun mânâsına kullanılır “Yılan hikayesine döndü” diye. O yılan hikayesi değil efendim.
Bizim hikayemiz bizim köyde,Oğulcuk’ta geçiyor.Hasan abi (Şahin) yeni yetişip geliyor.Eli iş tutuyor ufaktan ufaktan.Kayın baba Şevki(Şahin) pulluğun tutağını vermiş eline Hasan abinin.Kendisi Gıroğlan’ın (Mevlüt Ünal) dükkanda kağıt oynuyor.İşi yıkmış Hasan abinin üstüne.Çifte çubuğa bakmıyor pek.Hasan abi koşturuyor her işin peşine.
Kardeşi İsmet ,iki yaş küçük Hasan abiden.O da geliyor tarlaya.Azık getiriyor Hasan abiye.Soğuk su getiriyor Ağdaş’tan(Aktaş).
Bazen Hasan abi,İsmet’e baskı yapıyor:”Gel yardım et bana.Ben yemeğimi yerken tut pulluğun tutağından.Sen de öğren artık çift sürmeyi.”
İsmet Abi oralı değil.Çiftte çubukta gözü yok.Bazen tartışıyorlar. İsmet abi karşı çıkıyor abisine.Kaçıyor.Kovalıyor Hasan abi. Ne çare tutamıyor.
Bir gün azık getirmiş İsmet abi.Hasan abi atları torbalamış.Yemeğini yiyor.İsmet abi ötelerde aylak aylak dolaşıyor.Hasan abi tam yemeğini bitirmiş işe başlayacak.Bir yılan az ötede.Çatal dilini çıkarıp yalanır gibi yapıyor.Hasan abi,atları,çifti çubuğu bırakıyor.Başlıyor koşmaya.Bir yandan bağırıyor:
“İsmet! İsmet!.. Yılan...Yılan gördüm.Kaç İsmet!”
İsmet abi:
“Hani abi? Nerde yılan?”
“Orda, atların yanında...”
İsmet abi koşup geliyor atların yanına.Yakalıyor yılanı.Sarıyor bileğine.Hasan abi faltaşı açılmış gözlerle korku içinde izliyor olanları.
İsmet abi,Hasan abinin yanına geliyor:
“Bir daha bana ‘çift sür’ diyecek misin?” diyor.
Hasan abi:

“Demeyeceğim İsmet! Hemi vallaha, hemi billaha! O yılanı benden uzak tut İsmet...”
İsmet abi yakaladı Hasan abinin zayıf tarafını bırakır mı?Düşüyor peşine.Hasan abi bir kaçıyor ki ardından sapan taşı yetişmez.
“Bana hiçbir yumuş buyurmuyacaksın...Söz mü?” diyor.
“Söz İsmet! Ekmek Kur’an çarpsın.Sana hiç iş buyurmayacağım.”Nefes nefese kalmış koşturmaktan.
İsmet abi işi garantiye aldıktan sonra yılanı götürüp uzak bir yere atıyor.Bu olaydan sonra da rahat ediyor.Artık Hasan abi ona “Öte git,gözüne tütün gider” bile demiyor.