Beni sessiz bir gecede hatırla..
dudaklarınla okşadığın şiirlerimin
yüksek rakımlı cümlelerinden atarken adını
darmadağınlaşan satırlar kadar
darmadağınım şimdi..
oysa, yoğun tempolar halinde sarf ederdik uzun metrajlı yolları..
ayaklarımız birbirine biraz daha yakınken
ellerimiz avuçlarımızın kıyısına yavaşça vururken
başka bir anlam ifade ederdi aşk..

Teoriye göre, buna yalnızlık deniliyordu..

Gözlerimin kaç mevsim atlattığını hesaplamak, problemleri altüst ederdi belki.
belki matematik yetmezliği olurdu..
ama emin olduğum tek şey, gidişine bir sonbahar gecesinde yakalanmış olmamdı..
hatırladığım tek şey ise,
bulutlarla beraber ağlamıştım
yapraklarla beraber yerlere yayılmıştım..
o an..
arkandan boğazım düğümlenene kadar
susmuştum sadece..

Teoriye göre, arabeske dayanıyordu yaptığım..

Seni daha kaç zaman bekleyebilirim, bunu bilemem.
ne zaman geleceğin hakkında en ufak bir fikrim bile yok..
ki, belkilere kalmış bir öğrencinin çok puanlı sınav sorusu gibiyim..
ya gelirsen.. diye
beklemekte takılı kaldım..
şimdilerde,
asırlarca bekleyecek haldeyim..
yani..
yoklukta kalacak gibiyim...

Teoriye göre, bir cesetten farkım yok...

Beni sessiz bir gecede hatırla..
sana ilk o zaman dokunmuştum
nefesinle ilk o zaman tanışmıştım
gözlerine ilk, o zaman sarılmıştım..
seni ilk, o zaman sevmiştim..

Beni sessiz bir gecede hatırla
hatırlamakla kalma
mesela, gel..
gel ki, asırlarca bilinen bir rivayet olalım seninle..

Teoriye göre, özlemiştim..

Gokhan Aksu