Sana bakmadım, dokunmadım, konuşmadım sadece sevdim çünkü daha imkansızı yoktu sen ve ben hiçbir zaman biz olamadık hangimiz istemedik bilmiyorum sen sevmek içinde vazgeçmek içinde acele ettin zamanlamamız kötüydü seninle sen vazgeçtin ben sevdim keşke biraz daha bekleseydin çünkü ben şimdi senden vazgeçemiyorum.Sadece fotoğrafların var işte herbir ayrıntısını aklıma kazıdığım senin başkalarına gülümsediğin benim senin için ağladığım fotoğraflar.

Geçen sene onlarda yoktu kimsesiz bir sokak çocuğu gibiydim öyle tek başına yapayalnız kaldırım taşlarında çırılçıplak bir çocuktum sen bana kalbini verdin sıkı sıkı kapattın kapılarını şimdi o kapıları açıp kovuyorsun beni vazgeçiyorsun birkez daha keşke hiç gelmeseydin çıkmasaydın karşıma açlıktan ölürdümde aşkından ölmezdim senin bu yaptığını ben sana yapmazdım , kıyamazdım sana sen üşüme diye ben o kapıları zincirlerle kilitledim sırf canın yanmasın diye bütün acıları ben çekiyorum sevmek böyle birşey işte vazgeçmeseydin sende bilirdin , bilmediğin o kadar çok şey varki ben gibi ben kimim biliyor musun?

Ben senin o sokaklara attığın çocuğum hala bıraktığın yerdeyim lütfen gel al beni sadece özledim gelde ölmeme izin verme zaten bu yaşadıklarım senin cesaretsizliğinin bedeli özür dilerim sevgilim hani sen sordun ya isteyemiyor musun diye hayır dediğim için özür dilerim oysa ben o kadar çok istedim ki ben kalbimin dört köşesine senin isminin bir harfini yazdım öyle kazıdım ki her hecesini yüreğime şimdi söküp atamıyorum unutamıyorum seni....
GÖÇEBE RÜZGAR