Eğer çocuk bireyler yetiştirmeye devam ederse toplumlar,ve güdülerlerse bir şey olmak adına-kendilerinin olamadığı Alice harikalar diyarında-gün gelecek bireyler,kendileriyle çocuklukları arasında sıkışıp kalacaklar.Alın bir anekdot size: dünyaya lanetler yağdırıyorum ve de bana
öğretilen herşeye; ilkelere, seçkinliklere,
seçimlere,ahlak derslerine, uzlaşmalara, bilgiye,
birlik olmaya, dua etmeye -hepsi yanlıştı,
hiçbirinin kendi başına bir amacı yoktu. hepsinin
dönüp geldiği nokta şu: öl ya da uy.
kendi bomboş suratımı gözümün önüne getiriyorum,
bedeninden ayrılmış sesi, ağzından çıkan:
bunlar korkunç zamanlar."(american psycho)(american psycho’da da bir grup yanki masa başında kartvizitlerini tokuşturup prestijlerini karşılaştırır. patrick bateman diğer elemanlardan birinin kartında (kendi kartında olmayan) bir filigran olduğunu farkeder ve müthiş kıskanır o kartın sahibini. bateman ve masadaki diğer kişiler varlıklarını bu kadar ince ve anlamsız maddesel farklılıklar üstüne kurup sahip oldukları nesnelerin kalitesine göre bulundukları toplulukta basamak çıkmakta ya da inmektedirler.)..Vicdani red falan diyoruz ya..Bundandır işte.