0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
599
Okunma
Yeşil bir bahçede oturdum.Dizlerimde sonbaharın son güneşi..Olanca kuvvetiyle ısıtmaya çabalıyor,sensizlikten donuklaşan bedenimi.
Avuçlarımda sana yazmak için aldığım bir kağıt,henüz taze.Ve gözlerimde o en son gördüğüm suretin.
Kimi zaman bir damla ıslatıyor sana ayırdığım beyaz sayfayı,yazmıyor mürekkebim.Tıpkı suskun dilim gibi.Ne mümkün konuşmak şimdi? Senin sesine karışmayacaksa cümlelerim ne anlamı vardı ki konuşmanın?
Suretin bir görünüp bir kaybolurken,şarkı söylüyor sesin.Yine yumuşacık.Yine eskisi gibi,kadife.Saçlarımı okşuyor sanki,her teli minnet içinde.
Oturuyorum yeşil bir bahçede,yeşil gözlerinin içinde..
