Artvinli Sıtkı Kahvecioğlu, 4 milyon TL harcayarak memleketine dünyanın en büyük Atatürk heykelini yaptırdı...

Haber böyle başlıyordu, önce hoşuna gidiyor insanın, bravo diyor ve şöyle bir gururla onur sarmalı duyguyla hafif tertip kasılıyor, helal olsun diyorsunuz. Ama kısa sürüyor bu hazlı duygular, hemen ardından rakama takılıyor aklınız. Öyle ya, neredeyse hepimiz için epeyce büyük bir rakam, çoğumuzun hayal bile edemeyeceği üstelik!..

Eminim ki sadece ben değilimdir bu düşüncede olan ve de düşünmüş, hesap etmiş olan…

O parayla neler yapılamazdı ki?! Kaç yaraya merhem olurdu, eğitime, sağlığa, sosyal kurumlara, bilimsel araştırmalara ne denli katkıda bulunabilirdi ve getirisi neler olurdu ülke ve insanına, neleri ne derece sağaltırdı?!

Şüphesiz ki Atatürk’ün istediği de buydu her daim, çünkü o ülkesi ve insanını düşünmüştü her yaptığında, ülkesi için koymuştu canını ortaya… Eminim ki kızardı bile heykelinin, üstelik bu denli devasa boyutta yapılarak, onca paranın harcanmasına!

Atatürk’ü sevmek, heykellerini dikmek, belli günlerde çiçeklere belemek ve karşısında birkaç dakika saygı duruşunda bulunmaktan ibaret değildir!..

Atatürk’ü sevmek, yakaya rozet takıp her vesile nutuklar atarak, yere göğe sığdıramamak, dolayısıyla laftan ibaret davranışlar da değildir!..

Ağlamak, gözyaşı dökmek, kalk da ben yatam, ne olur gel de kurtar bizi diye sızlanarak oturduğumuz yerden olmayacak şeyler dilemek de değildir!..

Hele hele adını kalkan etmek, kullanmak, maske edinmek hiç değildir!!!

Atatürk’ü sevmek, öncelikle Atatürk’ü öğrenmektir!..
Atatürk’ü sevmek, Atatürk’ü bilmektir!..
Atatürk’ü sevmek, Atatürk’ü anlamaktır!..
Atatürk’ü sevmek, emanetine sahip çıkmaktır!..
Atatürk’ü sevmek, tamamlamaya fırsat bulamadıklarını, tamamlama gayretinde olmaktır!..
Atatürk’ü sevmek, olabildiğince Atatürk olabilmektir!..

Hepimizce malum Ata’nın eğitime verdiği önem, çağdaşlaşmaya, bilime verdiği önem… Bunları bilip dururken, onca paranın heykeline yatırılmasından, her ne adına olursa olsun, hoşnut kalmamıştır, şayet haberdar olunabiliyorsa!

Sn Kahvecioğlu, keşke o devasa heykel yerine, Atanın adını taşıyan eserler hediye etseydi Ata’nın çocuklarına.

Bence daha anlamlı, daha görkemli ve değerli olur ve de Ata’sı yanı sıra evlatlarını da daha hoşnut etmiş olurdu!

p.r.alkan