ATATÜRK KÜLTÜR MERKEZİ’Nİ
HEMEN YIKALIM BEYLER!

“İlk kıvılcımdan sonra ateş, yakabileceği bir şey bulduğu müddetçe vardır. Kül ateşin anılarıdır.”

Eğer bir damlacık ışık kalmadıysa sanat adına, eğer hala yanmıyorsa o ateş içinde birilerinin, bitmişse o aşk Akm’yi hemen yıkalım beyler. Açsa sanatçılar yoksulsa ve hala şarabını vermek için üzül gibi eziliyorlarsa Akm’yi hemen yıkalım beyler. Ressam fırçasını sallarken kaça satılır acaba ya da entellere dantel bir edayla yapıyorsa kichini, on yıllarını oyunculuğa vermiş kişiler para yani “yaşamak” kokulu TV mekânlarında -popülizmin sakat doğurduğu- zibidilerin arkasında figüran olmaktan ileriye geçemiyorlarsa, kaçamak bakıyorsa şairin gözleri yılların törpüsü yıkılacak bu dehşetli -şairane- binaya Akm’yi yıkalım beyler. Opera ölmüş ve cenazesine gitmemişse hiç kimse, ölü toprağı serpilmişse balerinlerin bembeyaz üstüne, kısa pantolonlu çocuklara küsmüşse palyaçolar ve şarabı anlatmaya tercih ediyorlarsa masalcı amcalar, edebiyatçı esirgiyorsa sözünü ilk zora düştüğü akşam Akm’yi yıkalım beyler. Ak koyunla kara koyun geçitte belli olmuyorsa, dağıtılıyorsa ödüller sanat adına, kapış kapışına –patavatsızca-, eleştirmenler yandaşçılık oyununun birer kuklalarıysa yalnızca, “soytarıya” alçak krallar “güldür beni!” diyip gülüyorlarsa o düşünceli bakarken krallara Akm’yi yıkalım beyler. Müzik sustuysa eğer, bir gürültü duyuyorsa insanlık müzik yerine kulaklarında, notalar yerini paraya bıraktıysa, heykeller anlamdan uzak içi boş taşlarsa eğer Akm’yi yıkalım beyler. Toplumda uzun çaba ve çalışmalardan sonra alnında ışığı ilk duyan insan (Sanatkar) kalmadıysa, Devlet Sanatçıları emeklilik bekliyorsa, sanata (bakanlar!) uyuyorsa her bulduğu sanat dolu koltukta, sahne karanlık, orkestra sessiz, fırçalar kimsesiz, diller sustuysa ve kalem yazmıyorsa, güneş doğmuyorsa doğudan ve uçmuyorsa martılar kız kulesinden iskeleye doğru, insanlar mekanik bir parça gibi dakik ve zamansızlarsa, insanlar yaşamaktan uzak, aşktan bihaber ve sokak ortasında artistik sebeplerle geziyorsa serseri şairler Akm’yi yıkalım beyler. Popülizmin kuzeni kapitalizm bizi tüketimle cezalandırdıysa tükeniyorsa insanlık, “insanlık” toza gömülmüş bir kütüphanede kalın kitaplar arasında sadece bir terimse artık Akm’yi hemen yıkalım beyler. Alış-veriş merkezini yıkıp Akm yapmıyorlarsa bir ülkede sanatçı sorgulamıyor ve dersini iyi belleyemiyorsa, “Taksimde de alış veriş-merkezi zaten yoktu iyi olur inşallah” deniyorsa, mesele salt paraysa eğer Akm’yi yıkalım beyler. Ekildiyse “duygusuzluk ve yok sayıcılık” bunun biçme vaktidir zaman. Eğer bilinç adına bir şey kalmadıysa insanlarda “kayıp kuşak” diye ad koyuyorsak yeni nesle, apolitik olsun diye yırtınıyorsak evde-okulda-sokakta, bilmemek, duymamak ve bilmemek ayıp değilse eğer ve yeni nesil yenilmeden çürüyorsa, anlam manadan yoksunsa Akm’yi hemen yıkalım beyler. Milletin hayat damarlarından biri kopmuşsa eğer, artık öldüyse insanlık, ATATÜRK öldüyse artık Akm’yi yıkalım beyler.

“İlk kıvılcımdan sonra ateş, yakabileceği bir şey bulduğu müddetçe vardır. Kül ateşin anılarıdır.”

Ben diyorum ki ona:
— Kül olayım
Kerem
gibi
yana
yana.
Ben yanmasam
sen yanmasan
biz yanmasak,
nasıl
çıkar
karanlıklar
aydınlığa..


AKM YIKILAMAZ ! YIKILIRSA BU NE HAKKA UYAR NE HALKA NE DE AK’LA !

Tamer Barış ÜLGER