Şimdi tam da aklıma düşersin.Elimi bir yerlere dayayıp yavaşça oturdum sandalyeme.Biraz benim gibi eskidi o da.Işıklar sönük ama etraf loş ve ben seni düşünmemek için çırpınıyorum.Durdurulmaz bir şiddetle beynimi kemiriyorsun dur ne olur diyorum.Tutunamıyorum düşünü görmeden hiçbir dakikanın hızına.
Sen içimin dışa vuramamış en acı hali.Zaman ve mekan olgularından arınmış da konmuşşun kalbime ve en son sen terk etmişsin sınıfı.Teneffüsü olmasa yaşamın ya da sonu başından belli olsa.Senli veya sensiz olsam ama ortada sensiz kalmasam.Uzak dağlar arkasından sesin gelse rüzgara karışan.Sonra kokun sarsa benim gökyüzümü.Siyah bir perdenin arkasından gün ışığım olsan hiç kapanmayan.
Gülümsesen düşümde olsa da.Sonra uyansam,yüzüme çarpan sular gibi çarpsın gerçekler.Senle uyuyup sensiz uyansam da uyumayı unutsam.
Sen olsan bugün içimin radyosunda çalan da kendime armağan etsem…