NEDEN BÖYLESİNE AŞIĞIM ONA?NEDEN BUKADAR HASRET DOLUYUM?NEDEN ONUN YOKLUĞUNDA NEFES BİLE ALAMIYORUM?NEDEN GİTMESİNİ BEN İSTEDİĞİM HALDE,GİDİŞİNDEN BU KADAR ACI DUYUYORUM?BU KADAR MI ÇOK SEVDİM ONU?..OLMASI GEREKEN BUMUYDU?..EVET ÇÜNKÜ O BENİM İÇİN İMKANSIZDI VE YANYANAYKEN YÜREĞİMİZ DAHA ÇOK CAN ÇEKİŞİYORDU...
O ÖYLE BİRİYDİ Kİ;GÖZLERİ,GÖZLERİMLE BULUŞTUĞU AN BAKMAYA KIYAMAZDI,ELLERİ,ELLERİMİ AVUÇLADIĞI ZAMAN ÖPMEYE DOYAMAZDI,BAŞIMI GÖĞSÜNE KOYDUĞUM AN SADECE TÜM NEFESİYLE KOKUMU İÇİNE ÇEKERDİ VE DERDİ Kİ;BİRGÜN BENDEN UZAĞA GİTMEK ZORUNDA KALIRSAN ŞAYET KOKUN BURNUMUN UCUNDAN HİÇ GİTMESİN,HER NEFES ALIŞIMDA SEN VARMIŞCASINA BAŞUCUMDA,KOKUNU ALABİLEYİM DER Dİ...
O BENİM İÇİN ÖMRÜNE ÖMRÜMÜ ADADIĞIM ADAMDI,O BENİM ALDIĞIM HER SOLUKTAYDI...
ŞİMDİ SORUYORSUNUZDUR KENDİNİZE BÖYLESİNE SEVERKEN AYRILIK NEDEN DİYE?..ÇÜNKÜ ÇÜNKÜ HER İKİ TARAFIN İYİLİĞİ,HUZURU,YAŞANTILARI İÇİN VAZGEÇMEK GEREKİRDİ BU İMKANSIZLIKTAN VE VAZGEÇTİK HERŞEYİN NİHAYETİNDE,BERABER ÇIKTIĞIMIZ BU YOLDA YOLLARIMIZI AYIRDIK LAKİN ŞU BİR GERÇEK BEN ONU ÖLESİYE ÖZLÜYORUM VE HER SABAH AYNAYA HER BAKIŞIMDA ONU GÖRÜYORUM, KENDİ SİMAMDA VE UYANDIĞIM HERGÜNE O VARMIŞCASINA YANIMDA ,MUTLU OLMAYA ÇALIŞIYORUM HAYALLER DERYASINDA....