Biliyorum bana çok kızacaksın.Ama bunu sana söyleyemezdim.Sana ben gidiyorum meleğim,ölüyorum diyemedim.Hem nasıl söylerdim bunları sana.Ömrümün son safhasında olduğumu sana nasıl söyleyebilirdim.Keşke kalbimin bu denli yorulduğunu daha önce bilseydim.Senden önce bilseydim.Saçlarına dokunmadan önce,ellerini tutmadan önce bilseydim.Şimdi ben gideceğim ve sen çok üzüleceksin.Sana yazdığım mektuplara bakıp bakıp ağlayacaksın.Ve ben meleklerden izin alıp yanına geldiğimde sen hıçkırıklara boğulmuş olacaksın.

Ölümün şakası olmuyormuş bi tanem.Çok kötü olacak bu ayrılık.Seni bulmuşken,canımı bulmuşken şimdi Rabbim beni canımdan ayıracak.Buna nasıl tahammül edebilirim söylesene.İsyanım (haşa) Rabbim’e değil.Sensizliğe,sessizliğe;isyanım ölüme değil bi tanem sen mezarımda ağlayıp gittikten sonra tekrar sensiz kalmaya…

Hatırlıyor musun sevgilim kurduğumuz hayallerin masumluğunu.Bir ev düşlemiştik seninle.Her odayı ayrı ayrı döşemiştik.Perdesinden tut halısına kadar.Ahh ! şimdi ben seni,kurduğumuz hayalleri ve her gelişinde ihmal etmediğin kırmızı güllerimi bırakıp nasıl gideceğim.Nasıl kopacağım onca şeyden…

Cenazemi omuzlamaya gelir misin bi tanem ?Bana bir kez daha dokunur musun ?Beni uğurlamaya gelir misin ?Olur ya kefenimden saçlarım gözükürse elinle tekrar kefenimin içine yerleştirir misin saçlarımı?

Tenimin kokusunu ne çok sevdiğini söylerdin bana. Bu kez eğilip koklama beni olur mu? Biliyorum ölüler çok kötü kokarmış. Ölünce beni sakın koklama olur mu ? Beni hep o güzel kokumla hatırla.Anneme diyeceğim zaten ben ölünce beni sana göstermesin.Neden biliyor musun “Güzelimé diye sevdiğin yüzümü morluklar içinde görme diye.Beni perişan halimle görme be bi tanem…

Hoşçakal bi tanem !

Hoşça kal…



Sena Dede