Yağmurlu bir ekim sabahı. İçime dürdüğüm hüznümle güne başlıyorum. Yâr bildiğim bîvefa , dost yok, hemdert yok yaratandan başka. Cümle niyazım, sessizliğimin içinde ona. Bir ışık, biraz umut; tek tesellim o. Acizliğimi, günahkârlığımı, bilen o. Derdime dermanı ondan umuyorum.


Hazan mevsiminin gam yükü omuzlarımda, bir an için can çekiliyor gibi bir duygu hakim oluyor zaman zaman. Her şeye rağmen, cümle kire, pasa rağmen hayat yaşamaya değer. Tövbe kapısı kapalı değil çok şükür. Efendimiz ,(sav) "yaşamak ölmekten daha hayırlı, ölüler tövbe edemez"diyor; İbni Arabî, “tövbe kapısı hep açık, Şeytan bile tövbe edebileceğini sanıyor; ama edemiyecek diyor.” Bu sebepten biz de ümitliyiz çok şükür. Yaratılmış zamanın ve her şeyin sahibi fakiri de razı olduklarının arasına katarsa en büyük bahtiyarlığımız odur. O rahmetini ihsan etsin de başka hem derdim olmamış, yâr bivefa olmuş ne gam.

Bu minval üzereyken, İbrahim Hakkı Hz.’lerinin aşağıdaki dizeleri ile söze nokta koyalım:
“Hak şerleri hayr eyler.
Zannetme ki gayr eyler.
Mevla görelim neyler.
Neylerse güzel eyler.” Mevla şerlerimizi hayra tebdil eyleye. Gün ola harman ola… başkaca diyecek sözümüz yoktur...
Gölbaşı, (Ankara)11.10.2012 İ.K