Yine o. Ne şanslı bir adamım ben ya bugünlerde. Yanıma yaklaştı. Kokusunu alabiliyordum. Çilekle misk arası birşeydi.

Yaptığım resme iyice baktı daha yakın daha yakın , ben ona o kadar dalmışım ki yaptığım portrenin ona ait olduğunu unuttum.

" Baktım da bu benim resmim.. beni ne çabuk çizdiniz.. yoksa siz beni mi takip ediyordunuz o günden bu yana.." deyip ciddileşti yine.

Hadi bakalım gel de anlat " beni rüyalarımda gördüm , tanıdım ve bir sürü şey..." diye. Sonra okkalı bi tokat daha ye. Ne desem ne dem diye düşünürken ben Maria ’ nın yüzü gülümsedi. "çok da güzel olmuş hani.." deyip saçlarını savurdu.

Oh be rahatlamıştım. " ha öyle mi bitince size armağan edeyim.." diyebildim sadece.

Öyle güzeldi ki. Burnunun iki yanındaki çillere bile aşık olmuştum.

" Nerelisin sen " diyerek beni rüyamdan uyandırdı.

İtalya ’ dan geldiğimizi savaştan kaçtığımızı ailemizi anlattım. Tane tane konuşuyordum , bazen de yanlış söylüyordum ki herhalde sinsi sinsi gülüyordu.

" Ya sen ? eeeee...... " ismini bildiğimi belli etmemek için sorar gibi yaptım.

" Maria Elif " dedi.

Denize doğru dalarak anlatmaya başladı. O kadar güzeldi ki...

Annesi Türk babası rum ’ du. İlk yıllar Yunanistan’ da yaşamışlar sonra beş yaşında iken babasının ölmesi ile annesinin memleketi Türkiye’ ye taşınmışlardı. Annesinin ailesi kızlarını kabul etmemiş ve amcasının yanında yaşamaya başlamışlardı.Yengesi ilk çok kızmış ama annesinin eve para getirdiğini görünce ses çıkarmamıştı. Amcası yanis mükemmel bir insandı. O olmasa zaten orada kalamayacaklarını söyledi.

İki yıl sonra annesinden nefret etmesini gerektirecek bir şey olmuştu. Annesi onu silkeleyip atmış bir Türk ile kaçmıştı. O da yenge elinde büyümüştü. Güzel olan yengesi ona çok alışmıştı , çünkü Tanrı ona çocuk vermemişti.

Mübadele geçti geçecek bitti derken son aileleri de ülkeler arasında değiştirmişlerdi. Onlar da bu adaya taşınmışlardı.

Hikayesini anlatırken o kadar heyecanlıydı ki sanki ilk kez içini döküyor gibiydi. Birden bana döndü

" ben de şiir yazıyorum biliyor musun.. "

Ben gayet nazik

" Bir gün okumak isterim" dedim gayri ihtiyari. O da bunu farketmiş olacak ki kızgın bir ifadeyle belli de olmaz dedi.

Ah maria ah bir bilsen bu dalgınlığımın , patavatsızlığımın nedeni sensin. Bir bilsen belki şuracıkta tokadı çakar yada bana bırakırdın kendini , ruhuma , aşkıma...

Bana doğru yaklaştı , biraz daha yaklaştı . Ellerini uzatıp gökyüzünü gösterdi.

" işte bak , ben bu bulutlar kadar kalabalık , bulutlar kadar yalnızım. " dedi ve yerinden fırladı

" sana tarif etsem annemi , babamı çizebilir misin " çocuk bir parlama ile yüzünde. " hem ben de sana şiir yazarım hatta resmimi tamamlaman için modellik de yaparım" dedi.

Hiç olmaz mı.. Tam benim işime gelecek şeydi.

" Tamam " deyiverdim gülerek.

Bir çırpıda boynuma sarılıverdi anlayamadım. Saçları off saçları nasıl güzel kokuyordu teni gibi. Omuzlarından tuttum gözlerine baktım. Hafifçe yaklaşıp....