...İnsanlık,merhamet,hoşgörü,şevkat...Bu kelimeleri yazarken bile haz alıyor insan...kolayca harcadık hızla akıp giden zaman içinde pek çok değeri...ne insanlığın,ne aşkın ne sevginin anlamı kalmadı günümüzde...bir gecede aşık olup,yeni hayatlar kurup bir iki saat içinde özel olan tüm duygu yüklü sözcükleri sarfedip derin:! ! ! ! izler bırakan ayrılıklar, sanal aşklar yaşar olduk....ellerimizle yok ettik duygularımızı,hayallerimizi,umutlarımızı....ondandır diyorum özlem GEÇMİŞE....Çocukluğumuza...Anılarımıza...Yaşatamadık içimizdeki çocuğu...yok ettik umutlarını...geleceğe taşıyamadık masum sevgi dolu yüreğini...gülen gözlerini soldurduk...Kimi zaman hızla değişen dünyaya ayak uyduramadık, uyum sağlayamazken acımasız zamana, ellerimizden kayıp gitmesine seyirci kaldık geçmişin HİÇ DERS ALMADAN...bundandır özlem....hasret...geçmişten bize aşılanan SEVGİ yi aktaramadık geleceğe...türlü türlü bahanelerin ardına sığındık, özgürlüğü farklı yerlerde aradık...bilemedik asıl özgürlük ,sevgi,merhamet,güzellik içimizde....YÜREĞİMİZDE.... Yine de sanslıyız biz... bunların,farkında olmamız hala direnmemiz,yüreklerimizde varolan son sevgi kırıntılarından bu güne ait güzellikler oluşturma çabalarımız, değişen dünyaya, doğru kullanmayı beceremediğimiz duygularımızı, mekanıkleştirmemize rağmen ; eksikliklerimizin farkında olabilmemiz, içimizde HALA BİR UMUT IŞIĞININ VARLIĞINI GÖSTERİYOR...
...........Bu işık eşliğinde bir süre gözlerimizi kapatıp sessizce içimize dönelim....yüreğimize .. yüreğimizin en ücra köşesinde içimizdeki çocuğun sessiz haykırışını duyalım onunla geçmişte benliğimizde var olan SEVGİ,KARDEŞLİK,HOŞGÖRÜ,BARIŞ,VS.ne varsa.hepsinin ışıklarını bir bir yeniden yakalım...onun elini sıkıca tutarak geçmişle aramızdaki köprüyü onarıp, geleceğe; üzerinden en sağlam duygularımızı geçirececeğimiz,insanlığımızı en derinden hissettirecek ve yaşatacak yeni köprüler kuralım........yeter ki bunu yürekten isteyelimmmm....