Hayat çok zor şu ara uçurum kenarındayım. Aslında sen elinden geleni yaptın ve gittin... Her gün yürüdüğün yolu değiştirmek gibiydi senin için bu seçim ve bir cadde kadar değerim yoktu gözünde belki de... Zaman aynı şarkıyı söylemez dünyanın çocuklarına, ben ağlıyorum satır aralarında, senin tebessümlerine karışıyor gözyaşlarım.Aynı karartıda boğulmadı gölgemiz, aynı güneş doğmadı üzerimize...Ben zamanın notalarından çalıp şiirime beste yaparken seni üşütüyordu kış ayazı, hava durumuna göre giyiyordun. Bense hep hazan mevsimindeydim hüznün soğuk giysisi hiç çıkmıyordu üzerimden...Dalga dalga geldiler üstüme, karşı koymak içindi yersiz bulduğun fırtınalarım.Sen hep yanlış anladın beni hep yanılmıştın...Bunları bile söyleyemedim ya zamanın hıçkırıklarına boğuldum ya ne diyeyim ben sana bir sitem dahi yok içimde hayatın karanlığı yüzüne değmesin diye bütün çırpınışlarım gittin ya sözler yarım kalır, gülüşün kurşun olur...