[ kalin ] Neden hüzünlü geçiyorsun ey güzel eylül. Bu hüznün sadece bana mı yoksa? Benden başkalarıda var mı acaba içinde acı bir burukluk, kocaman bir boşluk taşıyan? Tam buldum derken sevgiyi, sevinci elimden bir kuş olup uçuyor. Sonun baharını neden yaşayamıyorum, neden? Neden bana bu hazan mevsiminde bir acı çöküyor? Yoksa ömrün sonuna yaklaştığımız için midir? Hayatımızın ellerimizden hızla akması mıdır?

Sabahın altın sarısı gün ışığı içimi aydınlatırken ha bir umut diyerek tekrar sarılıyorum sana güzel eylül. Ama sen bana karşı hiç de merhametli davranmıyorsun! Birazcık gönlümü alıyorsun, bu sefer tamam diyorum, yine yok diyorsun, soğuk yüzünü göstererek. Nedir benimle alıp veremediğin anlayamadım hala? Hata bende mi, sende mi? Neden ne olursa olsun, gel seninle barışalım ey güzel eylül!. Gider ayak yap bana da bir kıyak. Bu biraz argo oldu ama ne yapayım artık terbiye sınırlarımı zorlar oldun.

Bana güzel bir aşk şarkısı söylet, yüreğimi şöyle bir sallayı ver, kendine gelsin. Ama içinde hüznü olmayan bir eylül ve bir aşk olsun. Çok zor diyorsun, biliyorum ama, dedim ya bana gider ayak bir jest yap. İçimi ısıtan güzel güneşin hayrına birazda ben mutlu olayım. İsteyenin bir yüzü, vermeyenin iki yüzü kara. Ben artık ne söyleyebilirim? Bir yudum sevgi sadece senden isteğim ey güzel eylül!