Bir canlı ile anlaşmak,uyuşmak zamanla olurmuş.Büyükler her zaman derler:zaman…Hatta çoğu zaman dillerinden düşmez.Neden diye sormayın;zamanla bilgileri alıp başarılı oluyorsunuz,zamanla büyüyorsunuz,zamanla bazı şeyleri unutuyorsunuz ya da bazı şeyler için zamanı bekliyorsunuz.
Belki de haklılardı zaman konusunda.Yaşadığım bazı zorluklarda dedikleri çıkmıştı çünkü…Zamanla düşünce yapınız değişiyor,dost edinmeye başlıyor,insanları seçmeye başlıyorsunuz.Her şey önünüze servis yapılmıyor.Sırayla getirilenleri siz özenle seçmeye çalışıyorsunuz….
Yaklaşık üç ay önce aldığım kaplumbağam benim için buna en iyi örnekti belki de…Hatırlıyorum onca dersimin arasında onu içimde en iyi yere koymuştum.Benden korkuyordu;her gün itinayla suyunu ılıklaştırmam,yemini attıktan sonra yemesini beklemem,ona zarar vermeden onu incelemeye çalışmam…belki de biz fark etmeden yakınlaşmamıza neden olmuştu…Artık parmağımın ucunda ne uzatsam yiyen,kafamı ona yaklaştırdığımda bana yaklaşan,benimle takip oyunu oynayan,hatta oynadıktan sonra yorgunluğuyla elimde uyuyakalan bu kaplumbağacık bile hayatta bir şeyleri anlatmıyor muydu?Şu anda yazımı yazarken gelen tıkırtı üzerine sıçrayıp:’’Acaba ters mi döndü?’’diye korkuyla koşuyorsam,saatlerce onu izlemeye bayılıyorsam,hatta kendimi kaybedip ona bir şeyler anlatmaya başlıyorsam…..
İnsanlarda böyleydi galiba….Demek ki ben arkadaşlık ilişkilerimi zor kuruyorum diye üzülmemeliyim çünkü arkadaşım olanlar ya hayatımdan çıkmıyor ya da ben onları bırakmıyorum.Evet,doğruydu zaman hakkında söylenenler…Kaplumbağamın bana zamanla alıştığı gibi ben de çevreye ve yeni kişilere alışıyordum…..Tabi zamanla….




Özge/05.02.2008