Yıl 2011 26 mayısta tanıdım sevdiğim kızı. Tabi ilk zamanlar birbirimizi yeni tanıdığımız için çok konuşmazdık. Her karşılaştığımız da "gözleri güzel" derdim, eee haliyle gözleri güzel demem sevdiğim kızın da hoşuna gidiyordu.
Ve bir gün ortalıktan kayboldu. Aradım, yollarını gözledim ama bulamadım, taaaki 5 eylül de ben ankaraya gidesiye kadar. İşte o gün yine gözleri güzelimi gördüm ve sordum, bu zamana kadar neredeydin dedim. Tek bir cümlesi yetti bana "gitmek zorundaydım" dedi ve ekledi, bir daha gitmicem dedi. İnanın gözleri güzelim hep yanımda olacaktı ama bir sorun vardı, o henüz sevgilim bile değildi. Bir türlü onu sevdiğimi söyleyemedim. Bir gün arkadaşları sormuş, o çocuk erkek arkadaşın mı demişler. Tabi gözleri güzelim utanmış, bunları bana anlattı ama ben şaşımamıştım ve bütün cesaretimi toplayarak. Önce özürdilerim dedim, niye özürdiliyosun ki dedi. Sana kız arkadaşım olurmusun demediğim için dedim ve benim kız arkadaşım olurmusun dedim, önce bekledi ama sonra kabul etti. Sanki sevinçten uçacakmış gibiydim, işte ilk o zaman dedim, AŞKIM. Artık iki yabancı değildik, gözleri güzelimle iki sevgiliydik. Ben o sıralar Ankara da çalışıyordum ve aşkım da Erzurum da üniversite okuyordu. Yanına gitmeyi çok istemiştim ve 14 aralıkta yanına gittim. Beni Erzurum otogarın da sabah saat 9:30 suların da karşıladı. O kadar çok özledim ki sımsıkı sarıldı ve Erzurum da o kış soğugun da çarşıya otel bulmak için yola koyulduk. Erzuruma ilk gidişim değildi ama yine de tam bilmiyordum, bir otel buldum ve otele yerleştim. Sonra aşkımla birlikte atatürk üniversitesine yani kampüse gittik. Beni, en samimi olduğu üç (Emine, Dilek, Aynur) arkadaşıyla tanıştırdı. Biraz sohbet ettikten sonra yanlarından ayrıldık ve sinemaya gittik. Hatırlıyorum da ilk gittiğimiz filmin ismi "Dedemin İnsanları" idi. Film bittikten sonra ben otele gittim, aşkım evine gitti. O gün akşam telefonla konuştuk, beni yanında görmek onu çok mutlu etmiş ama uzun süre yanında kalamicaktım. Çalıştığım için iki gün sonra Ankaraya dönmem gerekti ve döndüm. Aşkımı orda bırakıp dönmem inanın çok zor oldu benim için; sanki zaman su gibi akıp geçti...DEVAM EDECEK