Herkes pür dikkat ile onu dinliyordu! İlgi çekmişti fakat bu halden memnun değildi. Leyla hanımın dikkat ile ona bakan gözlerinin de bir anlamı yoktu! Aniden böyle bir yalan uyduruvermişti. Neden böyle yaptığı ile ilgili en ufak bir fikri bile yoktu! Belki de; insan olduğu için utanıyordu. Terlediği için… “ Çantamı istedim ama vermeyeceğini söyledi! Bende ona saldırdım” dedi! Sesi titriyordu! Sanki tüm bedenler gerilerek daha da ona yaklaşmıştı! Çünkü çalınan çantası ile dönen adamın hikayesinin sonunu bir an önce duymak istiyorlardı! “ Daha sonra kapışmaya başladık! Birbirimizi yumrukladık. En son sağlam bir tane patlattıktan sonra çantamı bana fırlatarak koşmaya başladı! Dedi. Son kelimelerini söylediği için rahatlamıştı. Ne olursa olsun bu yalan sona ermişti! Aslına bakarsanız çok yalancı bir adamda değildi! sadece acemi bir yaşayandı! Basit bir terlemeye mana katmak istemişti. Çok terlediği için utanmıştı! “ Gerçekten iyi bir dövüşçü olmalısın! Baksana en ufak bir darp izi bile yok!” diye uyanık patlak gözleri ile onu süzdü Ömer! “ Evet, karate de kara kuşak sahibiyim! Kendimi nasıl savunacağımı bilirim “ diye başka bir yalan patlattı uzun zayıf bedeninin sağ omzunu aşağıya eğerek. Sağ eli dayanabileceği masayı arıyordu! Amatör bir oyuncu gibi hareket ediyordu! Her ne olursa olsun durduramadığı bu yalan furyasının Leyla hanımı etkileyip etkilemeyeceğini düşünmeden edemiyordu! “ Neyse geçmiş olsun “ diyerek başını güvercin gibi uzattığı odasına geri soktu İsmet bey! Hem merak etmişti! Hem de mesai saatleri için hırpalanan elemanına herhangi bir sigorta ödemesi yapıp yapmayacağının telaşına kapılmıştı! Şimdi kendini gerçekten yorgun bir savaşçı gibi hissediyordu! Bir anda kurguladığı kavga hikayesine neredeyse kendi de inanmıştı! Bu yalanı baştan sona bir kalabalığa anlatmakta zihnini hırpalamıştı. Göz ucu ile baktığı Ömer’in kendisini kurnazca izlediğini görebiliyordu! Tek kaşı havada adam, çekinerek başını eğdi ve önündeki kağıtları karıştırmaya başladı! Sonra Leyla’ya bakış attı! Kadın ona bakıyordu ve bir anda tebessüm ile başını klavyesine çevirip tuşlara basmaya başlamıştı! İnsanların ona inanıp inanmadığı ile ilgili en ufak h bir fikri yoktu! Ama nedense mutluydu şaşkın adam!