Ahmet AYAZ
GAZİANTEP HAKİMİYET GAZETESİ
28 EYLÜL 2012

Çocukluğum her zaman şarkılı türkülü geçti. Rahmetli babam Müzeyyen Senar’ın, Hamiyet Yüceses’in ve Abdullah Yüce gibi sanatçıların taş plaklarını dinlerken, kendisinin de sesi çok güzeldi. Kendiside çok güzel şarkı türkü söylerdi.
Demek ki, biraz da babamdan bana geçmiş. Ben de söylemeye başladım ve gençlik çağıma yetiştiğimde, bir içki mamasına oturduğumuz zaman arkadaşlarımı dinletecek kadar yetenekli idim. Büyüdüm asker oldum. Askerliğimi yapıp Gaziantep’e geldikten sonra evlendim, ömrüm memurlukta geçti. 27 yıl 2 ay memurluk ve idarecilik yaptıktan sonra emekli oldum.
Bütün yaşadığım süre içinde Rahmetli Fahrettin Aslan’a sempati duydum. Eğer parayı bulursam Türkiyede bir tek rakibim var, O da geçmişin gazinocular kralı Fahrettin Aslan derdim.. O vafat edince rakibim kalmadı derken, bu defa Gaziantep’in en yüksek yerinden üçbin metrekare yer alıp 25.veya 30 kat yaptırıp, en üst kata bir gazete açıp, hayatımı devam ettirmek istedim ama, elde hiçbir şey yoktur.
Yüce Allahın yanında her şey çok derler ya.; Demekki gerçekten her şey çokmuş. Dediğim gibi bir yer aldım ve 30 katlı yaptırdım. En sevdiğim bir dostumu gazetenin yazı işleri müdürü yaptım. Altına son model bir Mercedes verdim. Şoförlük bilen tahsilli bir bayanı emrine verdim. Bayan hem şoförlügünü, hem de sekreterliğini yapıyor. Arada sırada da yorum bu Ayaz büyük adammış diye benden söz ediyor. Hayatımızı son sürat yaşarken uykudan bir uyandım ki, hepsi bir rüyadan ibaretmiş. Vay anasını dedim kendi kendime.