Son yıllarda ülkemde yaşananları göz-önünde bulundurduğumda mideme kramplar giriyor. İnsanlar ne kadar sakin ve tepkisiz. Kanla yazılmış tarihimize mi, şimdiki siyasi-ruhi bulanıklığımıza mı dövüneyim?
Hafızalarımıza yazılanları keşke silebilsek, keşke eskisi gibi onurlu yaşamayı ilke edinmiş olsak. Sıradışı-etik olmayan insanlık-dışı yaşananlara inanın aklım hiç almıyor.
İnanmak da istemiyorum.
Latince bir söz anımsadım: "Odi profanum vulgus et arceo. "
Türkçesi: "İnsan sürüsünden nefret ediyorum ve uzak duruyorum. "
Bir Türk Atasözü de,"Sürüden ayrılanı kurt kapar." diye daha ileriye gitmeyi engellemek ister.
Latin ve Türk Sözleri arasında çok ince bir nüans var.
Biri İnsan, diğeri hayvan sürüsü mesajını şırıngalıyor beyinlerimize...
Ve ben şu kanıya kesin ulaştım:
"Önce ideallerle umutlar bir balon gibi sönüyor, ardından da insanlar yok oluyor."

Hoşgeldin YALNIZLIK!

E.Pişiren