Merhaba gece.. Yine senleyim, zaten hep senleydim ben. Her gece sendeyim. Güneşim demiştim ona, hiç gündüzüm olmadı ki benim. Ben o gündüze, o güneşli güne hiç sahip olamadım. Belki de sadece gecemi aydınlattığı içindir hüznüm. Böylesi daha iyi deme çünkü insanın gündüzünün kararması daha da berbat bir şey. Yine yazıyorum, hala sana yazıyorum, komik değil mi? Ama ben gülemiyorum çocuk. Sen gittiğinden beri yüzüm gülmüyor. Giden en fazla gölgesini götürürdü yanında hani? Sen benim önce yüreğimi aldın sonra gözlerimi, ellerimi; yetmedi mutluluğumu ve tebessümümü de ekledin onlara. Benden aldıklarını yeterki kendine ekle sen, umrumda değil eksilmem. Senin mutluluğun benim mutlu olmamın tek sebebiydi zaten..
Hani ’’senin varlığın tek yaşama sebebim’, ’senin nefesin olmasa nefessiz kalırım’ dediğin o günler varya, aklıma gelmiyor değil. Sözlerin var unutup gittiğin.. Şu an nerdesin, kimlesin, ne haldesin bilmiyorum evet merak ettiğim doğrudur. Yanlış anlama yazılanlar seni deli divane sevdiğimden değil, benim yapımla alakalı olan bir şey o, kötü olamıyorum kahretsin.. Aylarını verdiğin insan, belki çok değil geçen zaman ama az da değil çocuk, geçirilen vakitlerin en güzeli senle geçen zaman, her şeyimi anlatabildiğim, her şeyini bildiğim insan şimdi bana aramızda olan kilometrelerden daha uzak, sanki hiç tanışmamış gibi, iki yabancı gibi ne tuhaf.
Benden aldıkların sana yetmediyse hüznümü de al, gözyaşlarımı da al götür ne olur.. Belki sen yine gelirsen yine düzelir her şey ama sonunu bildiğin kitabı okumak olur bizimkisi.. Keyfin yerinde galiba. Öyle olmasaydı eğer sen ne yapar eder bulurdun beni, ilacındım çünkü senin. Farkındayım eskisi gibi değil hiçbir şey.. Ama sen de farkına varacaksın bir gün ben gibi hatalarını örten biri olmadığını, sana katlanan, her yanlışını alttan alan, sana tüm varlığını feda edebilecek biri olmadığını anlayacaksın.
Ben bekliyorum, zaman diyorlar ya hani lanet bir şey o. Sadece bekliyorum ben, çünkü yapacak başka hiçbir şeyim kalmadı benim elimde, seni savunmamı gerektiren tek sebep yok ortada, bırakmadın çünkü; her şeyimi aldın hiçbir şey vermeden üstelik. Şimdi sarmaş dolaş yürüdüğümüz her semtten, her caddeden, her sokaktan nefret eder oldum, içim buruk elimde değil, seni hatırlatıyorlar..
Senden nefret edemiyorum ama ’seni seviyorum’ kelimeleri de çıkmıyor ağzımdan. İnancım da kalmadı üstelik, halk buna aptallık diyor, aptallar ise aşk. Ben bilmiyorum.. Bekliyorum, bu sefer güçlüyüm, yenik düşmem diyorum, bekliyorum senin yenik düşeceğin günü dört gözle bekliyorum..

Hk-