İNEK SÜDÜNÜ ÇEKER
40’lı yıllar.İkinci Dünya Savaşı sürüyor.Avrupa yangın yeri.Hitler kasıp kavuruyor Avrupa’yı...Evladı vatan diken üstünde.Askerlik çağındaki gençler hudut boylarında.Eller tetikte.Teyakkuzda.Gez- göz- arpacık vaziyetleri.Tüfeğin namlusundan düşmanı görende dokunacak tetiğe Mehmetçik.Öyle emir gelmiş Milli Şef’ten.Vatan savunmasıdır bu.Ötesi teferruat...
Babam (Muhsin),Amcalarım İhsan ve Tahsin(Topaloğlu) askerdeler.Çona’nın Memet,Çonanın İbram (Karaca),Alo Emmi (Ali Kalkan) ve çağdaşları silah altında.Bu kuşak kırk sekiz ay askerlik yapmış.Dile kolay tam dört yıl...
Gerçi savaşa girmemişiz ama savaşın sıkıntıları kasıp kavurmuş ortalığı.İnsanımızın dinamik gücü hudut boylarında teyakkuzda.Ülke sath-ı mailinde kıtlık kol geziyor.Ekmek karneyle...Gaz bulmak mesele.Temel gıda maddeleri karaborsaya düşmüş.Fırsatçılar,türediler savaş zengini olmuş...
“Vatanın bağrına düşman dayamış hançerini
Yok mudur kurtaracak bahtı kara maderini”
Herkesin elinde yüreği...Yurdum insanı gülmeyi unutmuş.Bir bungunluk ki sormayın.Anadolu’nun üstünü kaplamış bir kara bulut...Karartma geceleri...Kulaklar seste.Acans (ajans) hiç kaçırılmıyor.Haberler dinleniyor akşam acansında.Radyodan.Radyo köyde birkaç kişide var.Herkesin evinde radyo ne gezer...
O sıralar babam izine gelir askerden.Vakit akşam.Hüsne Ebe ahırda inek sağmaktadır.Hacefendi’nin evi büyük ev.Ataerkil aile düzeni.Bir avluda beş aile oturuyor.Hüsne Ebe Hanım Ağa...Gelinler başka işle meşgul olmalı ki ahıra girmiş inek sağıyor.Dışardan müjdeci gelmiş Gara Şevga(Şefika Öner):
”Hüsne Ebe...Hüsne Ebe... Müjdemi isterim.”
Hüsne Ebe heyecanlı:
”Yavrım (yavrum) söyle...Müjden başım gözüm üstüne...”
“Hüsne Ebe! Isan(İhsan) Emmi geldi askerden...”
Hüsne Ebe süt helkesini bir yana fırlatır.İneğe bir şaplak vurur:”Voha çer alasıca...”diyerek alı al,moru mor çıkar ahırdan.Yel yepelek yelken kürek seğirtir...Asker Ağa, eve gelmemiştir henüz.Tam avludan çıkarken Gara Şevga der ki:
“Hüsne Ebe! Gelen Isan Emmi değil, Musün (Muhsin) Emmi...”
Hüsne Ebe duraksar. Coşkusu taşkısı fos diye iner.Çünkü İhsan öz oğlu.Muhsin, üvey oğlundan torunu.
Gerisin geri döner Hüsne Ebe. Alır helkeyi, ahıra yönelir:
”Aman inek südünü çeker. Hele şu ineği sağayım da...Musün nasıl olsa gelir” der.