HOCAM BENİ EVERSENE


Kız İlköğretim Okulu yatılı öğrencilik yıllarım.
Anılarım hala canlı, taptaze.
Hatırladıkça duygulandırır- gülümsetir, beni o yıllara götürür.
Akşamları iki etüt arası okulda çok eğlenceli geçerdi.Öyle ki 2. etütte dikkatimizi derslere verebilmek epey zaman alırdı.
Yine müzikli-danslı etüt arası eğlencesindeyiz. Bu eğlencelerin baş kahramanı Cazibe arkadaşımızdı. Çok güzel oryantal oynar; şarkı sözlerini günün anlam ve önemine (!) uygun değiştirerek söylerdi.
Vur patlasın çal oynasın zaman akıp geçti, zil çaldı etüt başladı. Ertesi gün dersler sıkı. Yazılı - sözlü derken yoğunuz.Tüm sınıf pür dikkat derslere dalmışken elektrikler kesilmesin mi? Kıyamet koptu. En çok ta hemşerim Medine köpürdü. (Bu Ceyhan’lı arkadaşı ya ders çalışırken ya da yemek yerken görüyorduk.)
O gece nöbetçi öğretmen İsmail Bey’di.Dindersi öğretmeni olduğu için biz kendisine İslam Bey derdik. Gırgır, şamatadan hiç hoşlanmazdı. Bunu bildiğimizden karanlıkta sessiz sedasız oturuyorduk.
Canımız sıkılmaya başlayınca Cazibe arkadaşımıza “hadi ilginç şarkılarından söyle de dinleyelim “dedik. Hiç nazlanmadı. Son günlerde dillerden düşmeyen Adana türküsü
“Ana beni eversene”yi “Hocam bizi geçirsene – Geçirmezsen gebersene” diye değiştirip esprili bir dille söylemeye başladı. Medine ve benzeri arkadaşların hoşnutsuzlukları -homurdanmaları bizi hiç ilgilendirmiyordu. Eğlencemiz kaldığı yerden devam ediyordu.
Tam coşmuşken elektrikler geliverdi. Sevinçten ne yapacağını bilemeyen Medine fırladı ayağa, hepimizin sesini bastırırcasına , değiştirilmiş şarkıyı daha da değiştirerek “Hocam beni eversene “ diyerek avaz avaz söylemeye başladı.
Tam o anda İslâm Bey kapıda göründü.
En başarılı, en gözde öğrencisinin çılgın halini göremedi ama duyacağını duymuştu." Kim şu evlenmek isteyen delikanlı(!) “ diyerek çıkıştı.
Arkadaşımızı ele vermedik.
Sene sonunda karnesi en iyi öğrencilerdendi
Cazibe o yıl sınıfta kaldı.

Fazilet Ünsal ELİAÇIK