Bir gün, sırayla anlayacak herkes, bakışlarımda dolaşan şüpheli renklerin sebebini.
Duyguları hiçe sayan, mantıklı baykuşlarla son bakışmam belki de, bu. Annelerinin üzülmeyeceğini bilsem, bir şiirin gizemine gömeceğim, geçmiş izleri. Ne kendileri anlayacak sebebini ne de şiir anlayacak. Gözler sabitleşmiş adeta, hırsın karanlığına. Düşlere yer yok, acımasız kollarında. Tıkanmış kalp damarlarını süslüyor, demirden stentler. Artık dayanamıyorum demirlerin soğukluğuna.


Aşkın ileri gelenleriyle de görüşmek istediklerim var. Susuyorum yıllardır ve sineye çekiyorum, aşkın her türlü halini. Düşlerle bir olup peşinde gezdirirken beni, yaslı renklerde buluyorum kendimi. Vurgun yiyorum, düş sarhoşluğunda. Gözyaşlarımda yıkarken arsızca suçlu ellerini, zamanla aklıyor sevimli çehresini.

İtinayla yaklaşıyor, bir daha ki geldiğinde. O da farkında, ağır bir darbe bıraktığının bu bedende. Yeni düşler boyamış, pembe ve kırmızıya ağırlık vermiş. Umut dolu bir sepet kolunda, dolaşıyor her gün çevremde. Arkadaşlığın en güzel halini yaşatıyor da kırmızı kalıyor, düşlerde.


Arkadaşlığın her rengini tatmış bir kişi olarak, ağzımın tadı yok son günlerde. Mükellef sofraların misafiri artık, benim arkadaşlarım. Okulda çay ve simitle ziyafet çekerken, sadece ben mi mutluydum diye çok soruyorum, kendime. İlmek ilmek dokumuştuk yıllarca sevgi motifini. Hayatımda ki çiçekler gibiydiler ve sık sık giderdim yanlarına, sevgi gübresiyle. Tasarım harikası balkonlarında çiçekler yaşayamıyor artık.


İnsanoğlu, yaşayabilmek için karnını doyurmak zorundadır, biliyorum. Çalışmak ve sabırla üretmek gerekir, para kazanabilmek için. Kazanmanın sonu yoktur, hedefler doğrultusunda. Ya yaşamayı seçersin ve sadece yaşayabilecek kadar kazanmak istersin. Ya da parayı seçer, paraya köle olacak kadar kazanmak istersin. İlk seçimde çok fazla kirlenmez kişiliğin ve dayandığın ölçüde kalırsın ayakta. İkinci seçimde ise , yaşamı feda edebildiğin için değerlerini de feda edebilirsin.

Değerleri feda etmeye başladığında, kendini rahat ettirmek için paranın önemine vurgu yaparsın sık sık. Eğer en yakınındakiler de bu felsefeyle yaşıyorsa, daha çok bağlanırlar sana.

Bir gün anlarsın, en yakınında bulunan bir kişinin yaşam felsefesinin çok farklı olduğunu senden. Gülersin, gidemez o dersin. Gidemeyecek kadar yakın olsa da gitmek zorunda kalabilir, binbir acıyla. Yüreğinde ona yer kalmamıştır çünkü.