“İşsiz güçsüz bir koca, kederli bir yaşam ve haylaz bir erkek evladı… Yoksulluğun pençesinde yaşam savaşı veren bir aile… Kapıları çalmış bir akşam. Demiş kadın “Hayrola?" Ve açmış kapıyı, karşısında üç kişi. Demişler ki biz açız, var mı aş’ınız bizi doyurmaya… Kadın başlamış düşünmeye kara kara..Gelen misafiri kovmak olmaz asla, buyur etmiş fukara sofrasına.Demişler ki: Birimizi buyur etseniz yeter. İlk önce tanıtalım kendimizi. Birinin adı zenginlikmiş. Diğerinin adı başarı, ötekinin de sevgi. Kafa kafaya vermiş evin ahalisi. Baba demiş ki: “ Nicedir hayalimiz değil mi yoksulluktan kurtulmak? Alalım zenginliği, belki donatır evimizi." Çocuk atlamış sonra: “ Başarıyı alalım bence. Eğer başarılı olursak, zenginliği kendimiz elde ederiz. "Anne ise reddetmiş üçünü de:” Sevgi her şeyin ilacıdır. Sevgiyi alırsak mutlulukla dolar taşar evimiz.” Bir süre tartışmışlar bu konuda. En sonunda kabullenmişler anneyi, buyur etmişler sevgiyi. O anda bakmışlar ki üçü birden girmiş içeri. Çıkınlarından çıkarmışlar güzel yemekleri. Sevgi almış sazı eline, başlamış konuşmaya: “ Sevgi her şeyin başıdır hayatta. Eğer severseniz birbirinizi, bütün duygular peşi sıra gelecektir. Gördüğünüz gibi zenginlik ve başarı benim arkamdan geldi. Bu hep böyledir, sevginin olduğu yerde paslanmış duygulara yer yoktur. Sevginin olduğu yerde bereket vardır ve huzur…”


Ne güzel bir hikaye değil mi? Sevgi bütün kapıları açan bir anahtardır ve o kapıları açmak bizim elimizde… Küçükken babamız dururdu arkamızda duvar gibi ve düşmemizi isterdi kucağına. Biz salıverirdik kendimizi, kucaklanacağımızdan emin… Güvenirdik babamıza, severdik çünkü ve hissederdik daima arkamızda oluşunu… Şimdilerde ise bir dostumuz dese aynı şeyi, düşünürüz bir süre. Hemen atıvermeyiz kendimizi arkamıza, tereddütle karışır kafamız, düşmekten korkarız ve yıkılmaktan…

Bilmez ki biçareler para hırsı faydasız, dedikodular da yararız… Her şey boş bu dünyada, sevgiden başka… Hele bir sevgiyi tatmaya gör, ne hüzün bulutları saracak benliğini ne de güneşsiz kalacak evrenin, kin bürümüş kalplere inat çiçeklerle donanacak her yerin…



Hayat kavgasında unuttuk sevgileri

Ve çekildi kabuğuna mutluluğumuz…

Halbuki ne çok hayalimiz vardı

Ve ne çok umudumuz…

Yarınlar geç değil mi sevgiyi paylaşmaya

Tez birleşsin yürekler sevgi duvarında.





Sevgileri yarınlara bırakmamanız dileğimle… Unutmayın sevgi duvarını yıkmadığınız sürece, güzellikler hep ardınızdan gelecektir, sevginin peşinde…