O zamanlar, öğretmenler kapı kapı gezer çocukları okula gelmesi için kaydederlerdi.
Yine bir son bahardı, öğretmenler kapı kapı gezip okula çocuk kaydediyorlardı ablam ,kolumdan
beni çekti, içeri gel dedi. Öğretmenler seni görmesin. Ben ablamın elinden kaçtım öğretmenlerin
yanına koştum. Benide yazın dedim ,ismimi yazdırdım .Evde bana her kes kızdı. Anam ,babam bile
kızdılar. Sanki okuyupta muallim olacak kız çocuğu. Okumak senin neyine ?Dediler. Okul açıldı, beni
okula göndermiyorlar ,kendimi yerden yere vuruyorum, yerlerde yuvarlanıyorum, ben okula
gideceğim diye. Benimle baş edemediler. Babam bir küçük defter, bir kara kalem aldı .Kışa kadar
gitsin, hevesini alsın dedi. Pazartesi okula başladım, haftaya Pazartesi gazetedeki yazıları
okumaya başladım ;hayret ettiler babamın çok hoşuna gitmişti .Her gün gitmesemde haftanın
üç günü okula gönderiyorlardı. Soğuk olunca, iş çok olunca gitmiyordum. Birdefa okula yazılmışım
ceza korkusuda var öğrtmen ikide bir uyarır ismi yazılı çocukları gönderin ,yoksa ceza alırsınız derdi.
Ceza gelmesin diye git arada sırada görün diyorlar. Ara sırada olsa onbeş tatile kdar devam
ettik. Öğretmenler, bu kızı boşuna birinci sınıfta tutmayalım dediler ikilerden durumu iyi olmayan
bir erkek çocukla benim yerimi değiştirdiler. Beni ikinci sınıfta o çocuğun yerine oturttular ben
o sevinçle koşa koşa eve geldim. Baba ,beni öğretmen ikinci sınıfa geçirdi dedim babam
rtesi günü benimle beraber okula geldi. Beni ikinci sınıftan aldı birinci sınıfa sırama
oturttu. Benim kızım, dersini iyice pişirsin , daha iyi okusun dedi. Öğretmenim, beni çok severdi.
Sen okumayı sevdiğin için , seni kitap kolu başkanı seçtim dedi. Eski püskü tahtadan
bir eski dolap vardı içi , küçük hikaye kitapcıklarıyla doluydu. Bana tembih etti hangi
çocuk, hangi kitabı isterse ver ; verdiklerinin ismini yaz bir daha geri getirsinler .Bende
aynen öyle yapıyordum. O kitapcıkların içinde Aşık Veysel’in şiir kitapcığıda vardı. En çok
o kitapcık ilgimi çekmişti. Bir çocuk o kitabı götürmüştü, sene sonuda yaklaşıyordu.
Hala getirmemişti. Çocuğa akşam, sabah tembih ediyordum o kitabı getir diye. Çünkü,
kitabı alıp sene sonunda eve götüreceğim ve okuyacağım. Çocuk kitabı getirdi. İnanın gömleğin
altından çıplak tenime saklayarak çaldım, eve getirdim yaz tatilinde bende kalsın
okuyayım diye. Belki istesem öğretmen seve seve verirdi. Korkumdan kimselere
söylemedim vermezler diye. bir yaz boyu, o şiirleri okudum. Benim sadık yarim
Kara topraktır. O şiiri hiç türkü olarak dinlememiştim, radyomuz bile yoktu.
Çok seneler sonra o türküyü dinledim. Ben o şiiri, aynı makamla türkü olarak
çook söylüyordum küçüklüğümde .Ve hala kulaklarımdan gitmiyor ve gitmeyecek......

BESDİ CE