BAŞIMIN ÖRTÜSÜ


Tarumar et kalelerimi. Çölde rotasından sapan bir kervanın çaresizliği hakim çehreme önümü kesip malımı gasp eden haydutun ta kendisi ol. Uzat elini ceplerime sakın korkma avuç avuç sömür özgürlüğümü. Ben başka özgürlüklerin peşindeyim çünkü. Bir bez parçasına bağladım geleceğimi. Kum saatimin ‘’Başımın üstünde yerin var’’ adlı zaman dilimindeyim. Daha çok oyalanırım ben, sen bana bakma. Elinden geldiğince sahip olmadığın özgürlükleri aşılamaya çalış bedenime. Ben bölünmüşüm bölünmemişim bunlarla uğraşacak halde değilim ki. Sen sahip çık dağda beslediğin patronlarına ve şehir şehir gezip yandaşlarını toplayıp halaya dur gözümün içine baka baka. Ben önümü görecek hade değilim ki.


Meşkulüm. Düşünmenin özgürsüzleştirilidiği yerde başımın içindeki düşüncelerin değil başımın üstüne konduracağım özgürlük ile meşkulüm. ‘’Herkez duysun ben artık özgürüm’’ diye bağıracağım sokağın ortasına çıkıp avaz avaz. Sen çukurlarını kazmaya devam et yollarıma. Uygulamadığın eşitlikleri uygulatmaya çalış topraklarımda. Ne koparırsan kardır değilmi. Sen batmadan satmaya çalış geminin mallarını. Damağında kalan o vatanı parçalama düşüncesini gerçekleştirmek için elinden geleni ardına koyma.



Oyalıyorum milletimi. Sayısız deneye maruz kalan bir fareden ne eksikleri varki şimdi. Sen fırsattan istifade etmeye çalışan sırtlan sürüsünün kana susamış gözlerindeki nefretin sahibi ol. Duygusal bir milletiz ya biz, yıllardır salaklığımıza girdirdiğimiz kılıfın adı duygusallık ya sen merak etme alışık bu bedenler yaşanan krizlere bu yüzden. Feryatlarımıza kulak tıka ve yavaş yavaş etlerimizi ayır bedenlerimizden. Yeter ki başımıza dokunma.


Korkuyoruz. Kafamızı ilerlemek için, ileriye gitmek için yormak yerine ‘’aman efendim geriye gitmeyelimde gerisi önemli değil’’ diyerek meşgul ediyoruz. İşimize geldiği gibi kullanıyoruz her şeyi. Başımız sıkışdımı herşeyden umudu kesip ‘’keşke Atatürk yaşasaydı’’ diyoruz. Büyüttüğü çocuktan umudu olmayan anne babalaramı sahibiz biz. Türk dediğinde eli ayağı birbirine giren Avrupadan korkar halemi geldik. Elimizdekilere yeni ve güncel değerler katmak, daha çok zenginleşmek yerine elimizdekiler gitmesinde bu bize yeter düşüncesindemiyiz hala. İşte ilerleyemezsen, diğerlerinden geri kalırsan, kabuğunu kırmaktan korkarsan elindekileride yitirmek kaygısıyla yaşar, sonundada ölür gidersin.




Doktora gitmek için hasta olup yatağa düşmemiz gerekiyor. Böylesine üşengeç bir milletiz. Benim evladım ölmeden bir dağın yamacında. Pusuya düşürülmeden, kanı ait olmadığı topraklarda kurumadan, bir babanın feryatları arşa ulaşmadan çıkmıyoruz meydanlara. Kimse bize dokunmasa, bizleri görmezden gelse inanın bir adım daha atmayacağız ileriye doğru. ‘’Bana dokunmada ne yaparsan yap’’ düşüncesindeyiz. Ne kadar yazık…


Sen canının istediği gibi koştur atını topraklarımda. İstediğin gibi oyna kaderimle kumar masalarında. Ben korkularımı çocuklarıma miras bırakarak gidiyorum bu dünyadan. Özgürlüğümü dilediğimce kalemime dökemeden. Atamın bıraktığı değerlere sahip çıktığımı sanarak. Vatanı kendimce koruduğumu sanarak gidiyorum. Başımın örtüsü sağolsun…




akin çkrn.