Sen saatlerce konuşup sesiyle uyumak ve gün ağarınca yine sesiyle uyanmak istersin.Kurduğun hiçbir hayal tek kişilik değildir.O ise sen ve ben kavramından öteye gidemez..

Uzun zaman olmuştu sana dair cümleler kurmadığım kelimeleri karalamadığım.En son beni yıkıp gidişine yüklediğim anlamlar ve arkasına saklandığın bahanelerini dökmüştüm satırlara.Yine aynı tanıdık hikaye ,seneler sonra gelen ıkıncı bır yıkılış sezgisi.Bir öncekinden daha hafif hasarlar bırakması ise mucize benim için.Çünkü biliyorum ki bir kemik aynı yerden iki defa kırılmaz.Kendine olan güvensizliğin ve bencilliğini örtmeye çalışsanda biryerlerde açık verıyorsun her defasında.Bne ise kucuk bır kız cocugu edasıyla yeniden inanmak üzereydim sana.Gözüme düşen perdeyi araladıgımda gercekler tokat gibi vurdu yüzüme.Üzülmedim oysa gec değildi bu kez ilk te değildi yasadıklarım.Aşikardım öncelerinden farksızca.Sevmiştim benim zannettiğim seni.Sevildiğimi sanmıştım kurdugun aşk dolu sözlerin büyüsüyle.Dua etmiştim ömrüm ömrüne nasip olsun diye.Birkez daha kapadın o hüzün denen deliğe.Şimdilerde içimdeki fırtınalarda boğuluyorum.Nasıl müsade ettim tekrar hayatımın kıyısına yerleşmene.Sevmenin yürekli olana yakışıcağını bildiğim halde nasılda izin verdim yüreğimin neşelenmesine.Git ve şimdi bir daha gelme.Ben senin korku ve belırsızlıklerini deneyebilceğin biri değilim olmadım da asla.Sevgi kelimesini kulanıpta bir daha asla hafızamda kirletme