MÜHRÜ BOYNUNA AS
Cemal Yalçın bizim köyün( Oğulcuk) muhtarı.Boğazlıyan’da resmi dairelerde tanımayan yok.Jandarmada komutanından tut,erine kadar herkes Muhtar Cemal’i biliyor.Jandarmaya geldiğinde kapıdaki nöbetçi kimlik bile sormuyor Cemal’e.O derece jandarmayla içli dışlı.Böyle olması gerek.Çünkü jandarma, köy muhtarının en yakın desteği.Resmi daireler içinde en sık uğranılan birim...
Muhtar Cemal, jandarmayla iyi diyalog kurmuş.Bir dediği iki edilmiyor Boğazlıyan jandarmasında.Doğal ki yasal prosedür çerçevesinde...
Bir gün bizim Osman’la Cemal Kâyâ Felahiye’ye gitmek üzere yola çıkarlar.Felahiye komşu ilçe.Kayseri’ye bağlı.Darılı’yı geçerler.Jandarma yolu kesmiş.Rutin denetim yapıyor.Kimlik,ehliyet,ruhsat...
Bizimkilerde şafak atıyor.Ne Muhtar Cemal’de ne de Osman’da kim olduklarını kanıtlayacak bir belge var...Jandarma:
”Ehliyet,ruhsat...”diyor. Bizimkiler şaşkın şaşkın bakıyor.Jandarma:
”Kimlikleriniz...”diyor,bizimkilerde ne bir ses,ne de bir nefes...Ehliyet,ruhsat soran jandarma bunları alıp tim komutanının yanına götürüyor.Tim komutan bir astsubay.Cemal’le Osman’ı tepeden tırnağa süzüyor komutan:
”Neden kimliğiniz yok?Ehliyet ruhsat olmadan nasıl trafiğe çıkarsınız?..”ayağında bir diskur geçiyor.Fırçanın bini bir para...
Bunları alıp götürecekler,göz altına.Muhtar Cemal diyor ki:
”Komutanım...Ben Oğulcuk Köyü Muhtarı’yım.”Komutan:
”Ne malum muhtar olduğun?”
Muhtar Cemal cebinden mührü çıkarıp gösteriyor.Jandarma komutanı gülüyor:
”Sizi tutuklamamız lazım.Bir muhtar böyle yaparsa sade vatandaş neler yapmaz...Muhtar, bu size ders olsun.Bir daha kimliğinizi mimliğinizi unutmayın.”diyor.Serbest bırakıyor bizimkileri.
Dönüş yolunda Osman Cemal’e diyor ki:”Arkadaş mührü boynuna as.Böylesi durumlarda muhtar olduğun hemen anlaşılır.”