Bilimsel olarak hafıza okuma keşfedildi mi açıkçası ben bilmiyorum.
Ama eğer yoksa böyle bir şey size bir müjdem var.
Hemen bir kadının yanına yanaşın ve ona sorun
Zira onlar bunu bulmuşlar
Nasıl oluyor bilmiyorum ama onlar bilebiliyorlar sevgililerinin eşlerinin içinden geçenleri, yüreğinde gizli olanı.
Bu nasıl oluyor yahu?
Kimden nerden alınıyor bu yetki?
Kim veriyor onlara bu bilgileri?
Ama muhtemelen de biz erkekleri sevmeyen birileri…
Hatta ben şöyle okumuştum:
“kalplerde olanı gizli olanı gizlinin en gizlisini ancak Allah bilir”
Vay vay vay…
Neye soyunmuş oluyor bu kadınlar görebiliyor musunuz?
Biri durdurmazsa Tanrılık iddiasında gibiler…
İşte klasikleşmiş cümleleri:
- ben seni bilirim.
- yapmışsındır inkar etme.
- ben senin içini okurum.
- ben senin ciğerlerini bilirim.
- kadın iç güdüsü ben anlarım.
- Yine onunlaydın demi?

size bir itirafta bulunayım onların adına gerçekten bilmiyorlar.
Hem de hiçbir şey bilmiyorlar.
Hiçbir şeyi anladıkları falanda yok erkeğin duygularıyla alakalı.
Anlamaya niyet ettikleri de yok. Öyle bilmeden, dinlemeden anlamadan ver yansın etmek daha kolaylarına geliyor.
Eğer bilebilselerdi;
Önce ne kadar sevdiğimizi göreceklerdi.
Onlar olmadan nefes alışlarımızın değiştiğini,
Karnımıza ağrıların girdiğini,
Canımızın yandığını göreceklerdi onların ayağına diken batınca.
Saçlarının bir telini dünyalara değişmeyeceğimizi göreceklerdi eğer zerre kadar içimizde olanı anlayabilselerdi…

Oysa onlar dinlemek bile istemediler.
Kim bilir anlamaktan korktular beklide.
Bin ihtimalden binincisiyle başladılar işe,
Akıllarına gelen ilk olasılıkla yargılamaya başladılar sevgililerini, sevgili kocalarını…
Konuşmayı o kadar sevdiler ki, onun konuşmasına fırsat bile vermediler.
Kendileri yazdı, kendileri oynadı, yetmedi oyunu kendileri bozdular.

Hani ataerkil bir toplumuz güya,
Erkek hegemonyası falan diyorlar ya,
Hikâye kardeşim hem de ne hikâye…
Aslında tam bir ironi.
Kadının tenine şefkat yerine şiddetle dokunan üç beş yabaniyi saymazsak eğer;
Dünya kadınların hegemonyasında kardeşim.
Onlar yönetiyor dünyayı,
Ve iplerimiz onların elinde
İstedikleri zamanda çekiyorlar ipimizi.

Merhamet diyoruz bıkmadan usanmadan…
Ve merhamet gösteriyoruz hala…
Emanet diyoruz kendilerine
Kıyamıyoruz dokunmaya, dokundurtmuyoruz da başkasını onlara.
Ama ölümüne kullanıyorlar merhametimizi, aşkımızı.
Esiri olmuşuz sevgimizin.
En ufak sürçü-lisanımızla kırılıyorlar,
Ama kırıp geçirirken bizi zehir zemberek,
Ne dediklerinin nede yaptıklarının farkında bile olmuyorlar.

Sahip çıkacak bir erkek bulamadıklarının farkına vardıklarında altmış yaşında bir otel odasında sabahlıyor olmaları inanın hiç birimizin hoşuna gitmeyecek. Bize ettikleri aklımızdan çıkmamış olsa bile…

Selam ve dua ile…


14/09/2012 date:00:42 bağlaraltı