KARGA TULUMBA,OKULA
İlkokula yeni başladım.Köy kalabalık.Öğrenci sayısı da...Oğulcuk Köyü İlkokulu parmakla gösteriliyor.Hele bir uygulama bahçesi var.Yozgat’ta namı söyleniyor.Yozgat çapında köyler bazında bir numara.
Tam okula alıştım.Başhoruz’a (Başhoroz) taşındık.Köy ayrı,okul farklı.Arkadaşlardan bildik tanıdık kimse yok. Yalnızca Ahmet Abim var. Ahmet Abim üçüncü sınıfta. Ders aralarında hemen abimi buluyorum.O’na sığınıyorum.Arada bir Oğulcuk’a geliyoruz Devecipınar üzerinden.Başhoruz’a dönmek istemiyorum.Hele okula hiç gidesim yok...
Anam sabahları Ahmet Abimle beni hazırlıyor.Çay çorba...Allah ne verdiyse kahvaltı yapıp düşüyoruz okul yoluna.Ahmet Abim için sorun yok.O arkadaşlarına alıştı.Ya ben? Alışamadım arkadaş...Herşey bana yabancı.Ben köyümü isterim.Köyümdeki okulumu isterim.Arkadaşlarımı isterim...
Babamın umurunda değil.Okula gitmişim,gitmemişim.Ya anam...”Yavrım! Niye böyle idiyon? Bak abin gidiyor.Sen niye gitmiyon okula?” diyor. Bana ne? Gitmeyeceğim işte...Bu köy benim değil.Okul da,arkadaşlar da...Ben köyümü isterim.
Bir gün yine okula gitmedim.Geniş avlulu iki katlı bir evimiz vardı.Yukarı odada oturuyorum.Bir de baktım ki sokaktan üç dört abi bizim eve doğru geliyor.Aralarında Ahmet Abim de var.İçim cız etti.Eyvah!...Bunlar beni götürmeye geliyorlar.Onlar avlu kapısından girmeden ben koştum.Aşağıya indim.Kümese girip saklandım.
Abiler geldi.Anamdan beni sordular.Anam:
“Yavrım burdaydı.Bayaktan beri odada sesi geliyordu.Nicoldu? Nireye gitti?” dedi.Yukarı çıktılar.Odalar temiz.Tandırlı eve bakıldı.Kimseler yok.Ahır,arılık...Dip köşe arandı.Mustafa yer yarıldı içine girdi sanki.Ben kümeste konuşmaları dinliyorum.Gidip gelmeler oluyor.Öğrenci abilerden birisi:
“Pineliğe(kümes) baktınız mı?” dedi.Eyvah!..Bende şafak attı.Yüreğim çarpıyor.Ya gelir de beni bulurlarsa?..Nitekim biri kümesin kapısından eğildi.Bir çift göz beni gördü:
“Burda...Burda...” dedi.Ötekiler de geldi. Beni kümesten çıkardılar.Ben kendimi yerden yere atıyorum.”Gitmem Allah gitmem...”diye feryatlardayım.Yerde debeleniyorum.
Öğrenci abiler benimle baş edemediler.Baktılar ki olacak gibi değil...İkisi ellerimden,ikisi ayaklarımdan tuttu.Karga tulumba beni okula götürdüler.Ali Öğretmen’in huzuruna çıkardılar.Ali Öğretmen bana bir diskur geçti:”Bak Mustafa...Burdaki öğrenciler de senin arkadaşın olacak.Sana hiç kimse bir şey yapamaz.Kılına dokunan olursa gelip bana söyle.”dedi.
Ondan sonra hiç devamsızlığım olmadı.