Gece çıktığım sokaktan yeri yurdu belirsiz bir şişe dibine ilerliyordum. Olası bir alkol çeşitliliği arasında rakı şişesindeki balık değil, bulduğum şişelerin içinde balık niyetine oltamla kendimi tutmaya çabalıyordum. Belki oltama yem taksam daha çabuk yakalayacaktım zihnimi.
Son zamanlar-da hiç bir haltı kavrayamıyor artık zihnim.
Şüpheci bir alkol komasına girme niyetindeyim sanırım.
Ya da kırılmış şişelerin üzerine sırt üstü uzanıp cam parçalarındaki alkolü bedenime bastırmak gibi bir cinsel güdüm vardı.
Şişelerle ilişkiye girmek gibi bir şey galiba.
Bir yönden bakınca aslın-da paran olmasa sevişemiyecekmişsin gibi bir durumla eşdeğer.
Ya da zaruri bir ihtiyaç.

Bedene enjekte edilen sıvılardan sonra eve dönüş yolunu seviyorum.
Bulamıyorsun sağa sola bakınıp "ahan da evi kaybettik" demeyi çok seviyorum.
Yanım-da birilerini bulundurmak o yüzden çok iyi bir çare.
Hoş sonuçta ikimizin-de evi bulamadığı durumlar oluyor.
Taksiye binip şöförün yüzüne bön bön bakmayı tercih etmem.
Ya da sallandığımızı gören taksinin bizi es geçip okkalı bir korna çalışı karşısın-da arkasından "biz-de senin geçmişini ...kelim" demeyi sallanan beyin loplarımıza yakıştıramayız.

Bir de ayılma senfonisini severim.
Şef der ki kemanın yayı, bizim hesabımız loplarımızla olan savaşımız-da vurmalı çalgı.
Aklıma hep uyurken "acep rüyamı hatırlayacak mıyım?!" savaşı.
Yok bir bok hatırlayamam.
Sade bir dille uyanır uyanmaz sallanan loplarıma küfür sıralarım sonrasın-da ayılmaktan ziyade serzenişim başlar "..mına koyum bir daha içenin" diye.
1 saat sürer en fazla.
Akşamın hesabını yapmaya başlarım.
"Acep ne içtim?!"
Sonra beraber evi bulmaya çabaladığım arkadaşım telefon açar.
"Lan ..mına koyim hap attı ..bneler"
Karşılığın-da aldığı cevap daha ayılamadığımızın habercisi gibi yüzümüze tokat atar.
"Lan hangi ..bneler"

erkan ulusoy...
(kişisel cinayetimin ayak sesleri- seri 1)

sözsel çatışma
kitap konuları seri 2