Şiir Şaire Ayna

Şiir, şairin iç sesinin şiirin verdiği imkanlar çerçevesinde bağırmasıdır. Şair, iç sesini şiire dökerken kelimeler asla yeterli olmaz! Bu nedenle imgelere sığınır, imgeler de kurtarmaz ve satır aralarına saklar çığlıklarını!

Şiirden şairin iç dünyasına bir yol vardır ama bu yol çok karmaşıktır, ehil olmayan kaybolur. Çünkü şifrelidir şairin sözleri. Her şeyi apaçık yazamaz! Çünkü yeterli değildir elindeki araç, yani şiir.

"Bir nefes mola vermekti belki maksadın.
Kızıl güle habersiz bulaştırdığın
Tül kanatlarında ebruli sevda, sır.

Yorgan altına saklanıp “Beni kimse göremez”
Diyen sevimli afacan…
Şeffaf imgelere sarılır utangaç şair,
Bildim seni, bana yabancı değilsin ki." Taila / Ahmet Bektaş
Şair duygularını anlatırken imgelere saklanır ama imgeler şeffaf olduğundan (anlayan için) aslen şair kendini tam gizleyemez! Duyguları o kadar çıplaktır ki utangaç yönünun tesiriyle onları örtmeye çalışır. En fazla "Aşk"ını gizler. Aşktan utanılmaz ama şair yine de gizlemek ister. Belki de bu şekilde daha gizemli bir hali yaşar. Toplum baskısını fazla önemsemese de toplumun baskısı onu sınırlar ve üzer!
Şair, anlaşılmak ister ama herkes tarafından yüzeysel kabul görüp, onların dar anlayışına hapis olmak istemez! Seçicidir, seçilmek ister; herkesi alkışlayanların alkışının genel olduğunu bilir! Anlaşıldığında mutlu olur, onu iyi anlayana aşık olması kaçınılmazdır! Aşk olmasa şair de şiir de olmazdı...
"İlim kendini bilmektir" diyen Yunus gibi şair şiirlerinde kendini bilme aşamalarını yansıtır. Kendini bilmesi dahi izafidir. Tam bilmeden ömür bitecektir. Diğer boyutta devam edecek olan bir tekamülü yaşar. Yazar...
"Benim Yolum

Öyle bir yol ki;
“Deh” diyorum ,
Nereye istersem oraya gidiyor, mübarek.

Herkes bir şeyler topluyor,
Bazıları neden bu kadar hırslı?
Milim milim ilerliyor,
Yüküyle sürünüyor divane…

Şaşırıyorum!
Neden herkes geride?
Oysa topladıkları şeylerin daha fazlası var ileride…

Bir adım atsam, ne kadar?
Başlangıçtan geldiğim yer kadar.

Sakın aşk masallarına inanma!
Saçmalıyorlar “Ruh ikizi” de yok kanma…

Belki bir yoldaşa rastlarım ama
Bir adım atınca geldiğim kadar uzağım ona.

Sana kırgınım çılgın kız,
Sensiz bu yol çekilmiyor yalnız." Ahmet Bektaş

Şairlerin toplumun her kesimiyle alakalı olması da manidardır. Toplumun dertleri, sevinçleriyle içiçedir; şiirleriyle tarihe ışık tutar. O dönemde yaşananları ele verir.
“Yunus bir söz söyledin, hiç bir söze benzemez
Münafıklar yüzünden örttün mana yüzünü” Yunus Emre

“Şimd’üçbuçuk okuyan derin Danışman olur” Yunus Emre

Şair dini ve felsefi bilgileri de şiirleriyle verir.
“Evvel ADEM yanıldı, uçmakta buğday yedi” Yunus Emre

“Müslümanlar zamane yatlı oldu
Helal yenmez, haram kıymetli oldu
Fakirler miskinlikten çekti elin
Gönüller yıkıben heybetli oldu

Peygamber yerine geçen hocalar
Bu halkın başına zahmetli oldu” Yunus Emre

“BELKIS ile SÜLEYMAN aşka düştü bir zaman
İsteyip bulmadılar bu derdin dermanını
Gökteki HARUT MARUT, Aşk için indi yere
Zühre yüzün görünce unuttu rahmanını” Yunus Emre

Harut ve Marut kuranda geçer. İnsanlara sihir öğrettiler.

“Bir sinek bir kartalı salladı urdu yere
Yalan değil gerçektir ben de gördüm tozunu” Yunus Emre

Güçlüler hafife aldıkları, aşağıladıkları şeyler tarafından yıkılırlar!

Şairler metafizik alana da hakimdirler. Zaman, mekan ve diğer (maddi manevi)boyutlar ve fizik ötesiyle yakın ilişki halindedirler.
"Çıktım erik dalına an da yedim üzümü" Yunus Emre
Yunus burada "An"ın önemini vurguluyor, tüm boyutlar zaman ve mekan boyutları "An" dan geçmiş ve geleceğe uznıyor. Yani elde sadece "An" var. "An"dan geçmiş oluşur, gelecek de "an"a bakar. "An" geleceğe temel geçmişe de veri olur.
Son tahlilde şairler "Asil" olmayı hedefler ve asil, asıl olana meylederler.
"Asil

Anlatılamaz!

Sevdayla dolaşırken papatyaların arasında,
Gözüne ta uzaklardan ilişir narin bir gül.
Asil…
Binlerce çiçek arasından
Bilirsin onu kokusundan.

Bilinmez insanın aslı,
Asalet yüreklerde saklı.

Asil alçalmaz asla.
Çiçeğin asili gül,
Bunun farkında ki bülbül,
Feryat, figan ediyor." Ahmet Bektaş


Saygılarımla,
Ahmet Bektaş