ağrın nerde, nasıl ağrıyor, diye o soruyor, bende köy diliyle konuşup anlatıyorum.
Epeyce konuşturdu, dinledi. Senin bağırsakların üşümüş, dedi. Döndü babama dedi ki :Amca bu kızın
gözlerinde bir şeyler görüyorum , bu kızı okut. Bunca yıl doktorum; derdini derdini ilk olarak anlatan, konuşan bir
köylü çocuğuna rasladım dedi. Babam da hasta çocuğu nasıl okula göndereyim, doktor bey? Daha da üşütür,
hasta olur dedi. Doktor gülümseyerek başını salladı, yazık, dedi neye yazık dediğini de anlamamıştım.
Reçeteyi yazdı iğne ilaç aldık bir tanıdığın evine geldik .Akşam odanın içi yeni kararıyordu birdenbire!
Evin içinde lamba yandı çok şaşırmıştım biz gaz lambası yakıyorduk. elektriğin ne olduğunu orada
öğrendim. O nada çok şaşırmıştım. Bir gece kaldık, ertesi gün yine o kocaman trenle kasabaya döndük.
Ordanda kızakla köye döndük ama, çok mutluydum hiç hastalık aklıma gelmiyor .Babam bir dediğimi
iki etmedi. Abur, cubur, gözüm ne gördüyse babam aldı. Köyde yemek içmek boldu ama hiç abur , cubur
bilmezdik hiç bilmediğim görmediğim şeyleri tattım. Çok mutlu bir şekilde, eve döndük. anam merak
edip babama benim hastalıkla ilgili bir şeyler soruyor, ablalarım ,kardeşlerim de benim başıma toplanıp,
Kars’ın nasıl olduğunu anlat diyorlar. Bende heyacanlı heyacanlı yediğimi, içtiğimi ,gördüklerimi
anlatıyorum. Ablamın biri, benim anlattıklarımı dinleyince bir içini çekti ki! Keşke bende hasta
olsaydım da senin gibi şehir görseydim. Senin yediklerini bende yeseydim dedi .Öbür ablalarım,
kardeşlerim çok gülmüşlerdi. Benim hastalığımda kah iyi olurdu, kah da kötü. Zaten okula da göndermemek için hastalığım en iyi bahaneydi .Sekiz yaşına kadar beni öğretmenlerden
sakladılar.

BESDİ CE