Daha dün annemizin kollarında yaşarken

Çiçekli bahçemizin yollarında koşarken

Şimdi okullu olduk sınıfları doldurduk

Sevinçliyiz hepimiz yaşasın okulumuz



Bu çocuk şarkısını hiç ama hiç unutmadım .Ne güzel günlerdi ;okula ilk adım atışım hala gözümün önünde.Sevinçle gitmiştim inanın ; herkes ağlarken ben gülümsüyordum.Hele hele öğretmenimi çok sevmiştim .Tabi bunda anne ve babamın beni ruhen , bedenen hazırladığını da söylemek isterim.

Şimdi ki gençler de çocukları için her fedakarlığı yapıyorlar; yoğun çalışma temposunda olsalar bile.

Ben dün akşam haberleri izlerken 60-66-72 aylık çocukların ağlayışına yüreğim dayanmadı inanın.Eğitimci değilim ama daha bebeklikten yeni çıkmış bu miniklere yapılan bence fazla yüklenme diyorum.

"Annemi istiyorummmmm."diye gözyaşlarına boğuluyordu tatlı bir oğlan çocuğu.

Bir ilköğretim okulunda bu küçücük çocuğu sıraya sokmaya çalışırken annesine soran gözlerle bakarken

" Neden? Ben burada durmak istemiyorum" Diye çocukça isyanlardaydı.

Okulun bahçesinde içeri girmemek için annesiyle mücadele eden sevimli kıza ne demeli.

"Beni buraya niye getirdin ?

Bir de aklıma takılan bir sürü soru var , sizlerle paylaşmadan yapamacağım.

1-Okul servisleri bu küçücük yavrulara göre hazır değil.

2-Haberlerde gösterilen pilot okulda sıralar, oyuncaklar ve tuvaletler harika ; tamam da acaba her okul böyle mi ?

3-Bu minikler kendi başına ihtiyaçlarını giderebilecek mi ?

4-Çocuklara neden önce sayın başbakanımızın resmi ve yazısı gösteriliyor?

5-Andımız okullardan neden kalktı ?

Daha kafamda çok soru işaretleri var inanın Çocuklarımız denek değil.

Büyük bir olasılıkla anne ve babaların aklı hep onlarda kalacak diyorum.

Hiç bir şey rayına oturmadan bir kargaşa ve sorunlarla başlandı eğitime ilk adım.



HERŞEYDEN ÖNCE BİLİMSEL.PSİKOLOJİK TEKNİK ARAŞTIRMALAR YAPILMALIYDI DİYORUM.EĞİTİM BİR ÜLKENİN EN ÖNEMLİ TEMELİDİR ÇÜRÜK OLMAMALI.

Yorum yok...???

Okula hoş geldiniz benim minik tatlı meleklerim.



NEŞE KIZILYAR



SEVGİLERİMLE