mavi kelebeklerin sarmaş dolaş gezindiği bir evrende yaşıyor kalbin sevdalısı.
kimsenin umrunda değil bencilliğin tam sırası.
Ağlayabilmenin cesaretini gösterebilmede sıra.
ya sus olacak kavramlar ya da gürle.
sıra sıra yanlızlığı koşmanın verdiği acı kadar hiç bir yerde ızdırap duyamaz insan.
kendiliğinden seni seviyorum demeleri geçtik kalmadı ki bir cümle bir lisan.
oysa aşka koşan iki delinin yamalak bakışmaları arasında kayıp gidiyor zaman.
gözlerin de kaybolmayı diledim çok zaman.
sen yokken seni yanımda hissettim.
aynı yatağa girdim aynı adımı attım.
uyurken elimi omzuna koydum.
ellerini tuttum.
gece sana sarılarak ay’a hayran gözlerle baktım.
yıldızların parıldamsına bakarak sana aşık oldum.
ellerimi sana sararak senden kopmamayı düşledim
.gözlerimin önüne sen gelince uyanmamayı istedim
.hayal ile de olsa bir adım atarak seni sevdim.
oysa küçük hayatların küçük hayalleri olurdu.
bir anda tepeden düşercesine başladı bu aşk-ı figan.
ben derdide sen de buldum , aşkı da vuslatı da.
ihtiyar bir kalbin sensizliğinde kayboluyor oysa her şey.
beyaz bir masalın karanlık köşelerinde başladı, aşkı yar’anın.
olmayacak , olamayacak şeylerdi.
gözlerin için de bulmamı bekleyen ışıklar vardı zannettim.
telafuz edemiyorum artık cümleleri.
yarım yamalak zaten kavramlar
.uzak da duramıyorum yakın da.
kopamıyorum sen ne kadar uzaklaşsanda.
sen yokken aşkı daha iyi anliyorum galiba..
yanlızlık sadece ..
masallarda ki hayal kahramanlarının olaylara bakışı gibi bakıyorsun bana
. hep üstten hep yalan gözlerle
.üstünlük havramının yeri olmaması gerek oysa.
oysa her şey muamma.
hayat terazisinde kaybediyorum seni.

Sen bir masaldın hayal ediyorum seni.